Michael Joseph Jackson (29.08.1958 - 25.06.2009)

Τα δύο κορυφαία του άλμπουμ:

Τι έγραψε το Rolling Stone την εποχή που κυκλοφόρησαν:
Off The Wall (1979)
Thriller (1982)

Επίσης, κριτικές από το allmusic.com: Off The Wall, Thriller.

Ίσως το αγαπημένο μου τραγούδι του:



Σε ένα ενδιαφέρον παλιότερο αφιέρωμα του Mic στον Michael Jackson, διαβάζουμε την παρακάτω πληροφορία, από την εποχή της μεγάλης του επιτυχίας (δεκαετία του ’80):

«ο Μητσοτάκης σε συνέντευξη του στο ΚΛΙΚ δήλωσε ότι θαυμάζει τον Τζάκσον γιατί μπορεί να επηρεάζει τόσο μεγάλες μάζες ανθρώπων».

Τη συνέχεια την ξέρετε...

Earl Sixteen & Ranking Joe (3 picks)

Ο Earl Sixteen έγινε γνωστός στα 90s ως guest vocalist σε δίσκους των Leftfield. Αντίστοιχα όμως με τον Horace Andy των Massive Attack, έτσι κι ο ίδιος κουβαλούσε μια αρκετά ογκώδη δισκογραφική παρουσία πίσω του, ήδη από τη δεκαετία του 70.

Εδώ, τραγουδάει το “Malcolm X”, μια σύνθεση του Winston McAnuff που έγινε γνωστή κυρίως από τον Dennis Brown, σε παραγωγή Derrick Harriot:



Ο Lee Perry διανύει τη χρυσή εποχή ως παραγωγός - επιμελητής - σαμάνος του στούντιο Black Ark στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Από τα μικρόφωνα του πέρασε και ο Earl Sixteen για να τραγουδήσει το underground classic “Freedom”:



Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1992, συνεργάζεται με τον βρετανό dub producer Mad Professor στο δίσκο “Babylon Walls”, από όπου ακούμε το ομώνυμο κομμάτι:



Ο Ranking Joe, βρίσκεται εδώ και 35 χρόνια στη reggae μουσική σκηνή άλλοτε πίσω από ένα μικρόφωνο ως DJ είτε σε live sound systems είτε σε στουντιακές ηχογραφήσεις και άλλοτε ως παραγωγός και label owner.

Σε ένα από τα πρώτα του tracks για τον Bunny Lee, όταν ακόμα ονομαζόταν Little Joe (το προσωνύμιο Ranking το απέκτησε το 1977), κάνει toasting πάνω στο κλασικό κομμάτι των Burning Spear “Tradition” (εδώ στη διασκευή του Ronnie Davis):



Στα τέλη των 70s θα συνεργαστεί με τον Dennis Brown σε μια σειρά από κυκλοφορίες στην εταιρεία του δεύτερου, DEB productions. Από αυτά τα sessions προκύπτει και η διασκευή του Dennis Brown στο Slave Driver του Bob Marley που ακολουθείται από τη DJ version του Ranking Joe:



Από μια πολύ πιο πρόσφατη κυκλοφορία, το “Cultural Roots Showcase” EP του καναδού Ryan Moore (a.k.a. Twilight Circus Dub Sound System) από το 2007, όπου ο Ranking Joe συμμετέχει με τρία κομμάτια, ακούμε το “Shaka Zulu”:



Ο Earl Sixteen και ο Ranking Joe θα εμφανιστούν το Σάββατο στο Sunshine Reggae Festival στην Τεχνόπολη στο Γκάζι.

Πολλούς από τους βετεράνους της reggae που έρχονται στα μέρη μας αξίζει να τους δει κανείς και μόνο για την ιστορία που κουβαλούν, καθώς δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα ξαναπεράσουν από εδώ. Ελπίζουμε να μας αποζημιώσουν και με το παραπάνω!

Σημεία των Καιρών (1987)

Διπλό βινύλιο, αγορασμένο στο Μοναστηράκι πριν από δέκα χρόνια για περίπου 2.500 δραχμές.

Κλικ ον ίματζις του ινλάρτζ.

Καν γιου σι ένυθινγκ στρέηντζ;

Sinéad O'Connor - No Man's Woman

Όχι, στη συναυλία Πλιάτσικα - O'Connor δεν πήγα, όσο κι αν η κοντοκουρεμένη ιρλανδή έχει υπάρξει μια από τις μεγάλες μουσικές μου αδυναμίες. Για το σχιζοφρενικό concept της παρουσίας της ως support του Πλιάτσικα, γράφτηκαν πολλά (κυρίως σκωπτικά)˙ ήταν και ο βασικός λόγος που απείχα. Παρεμπιπτόντως, από τους Πυξ Λαξ έχω σχετικά ευχάριστες αναμνήσεις, κυρίως γιατί ήταν το λιγότερο ενοχλητικό πράγμα που παιζόταν στο λεωφορείο κατά τη διάρκεια της πενταήμερης εκδρομής του σχολείου μου στην Κρήτη˙ την ίδια χρονιά τους άκουσα να ανοίγουν τη συναυλία των R.E.M. στη Φρεαττύδα στον Αγιο Κοσμά και μπορώ να πω ότι μου είχαν κάνει αρκετά καλή εντύπωση, βοηθούσης και της θετικής μου διάθεσης. Είχε γραφτεί τότε ότι πρόκειται για τους «έλληνες R.E.M.», κάτι που θα ήταν ακριβές βέβαια, αν οι τελευταίοι είχαν γράψει μόνο το Everybody Hurts και παραλλαγές πάνω σε αυτό.

Η ξεχωριστή και αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά της Sinéad O'Connor σε όλη της την πορεία δεν υπήρξε κάποιο προσχεδιασμένο τρικ του μάρκετινγκ, όπως σε πολλές άλλες περιπτώσεις. Ήδη από το 1993 με τις πράξεις της είχε κάνει σχεδόν ό,τι ήταν δυνατό για να καταστρέψει εμπορικά τη δημόσια εικόνα της, με τη μουσική βιομηχανία να τη θεωρεί από τότε «καμένο χαρτί». Μερικά αξιοσημείωτα βιογραφικά στοιχεία:

- Μεγάλωσε με μια καταπιεστική μητέρα, που κακοποιούσε την ίδια και τα αδέλφια της συστηματικά.

- Στα 15 της οδηγήθηκε σε αναμορφωτήριο για κλοπές και εγκατάλειψη του σχολείου.

- Δηλώσεις της για τον IRA σε βρετανικά μέσα, όταν έκανε τα πρώτα της βήματα, θεωρήθηκαν προκλητικές ως έκφραση υποστήριξης της δράσης του.

- Σε μία από τις πρώτες της περιοδείες στις ΗΠΑ, αρνήθηκε να ακουστεί ο αμερικανικός εθνικός ύμνος πριν από συναυλίες της, όπως όριζε η παράδοση, γεγονός που έκανε τον Frank Sinatra να δηλώσει ότι αν την πετύχαινε κάπου θα της «έκοβε τον κώλο».

- Πολυθρύλητη είναι η εμφάνισή της στο δημοφιλές Saturday Night Live το 1992, όπου έσκισε μια φωτογραφία του Πάπα σαν αντίδραση απέναντι στα τότε πρόσφατα σκάνδαλα κακοποίησης παιδιών στα καθολικά εκκλησιαστικά ιδρύματα.

- Οι θρησκευτικές τις αναζητήσεις αμέτρητες: μεταξύ άλλων καθολικισμός, βουδισμός, πνευματισμός και εσχάτως ρασταφαριανισμός (!).

- Το 2000 δηλώνει «είμαι λεσβία», για να αποσαφηνίσει μερικά χρόνια αργότερα «περίπου κατά το ένα τέταρτο μόνο». Από το 1996 ως το 2006 αποκτάει τέσσερα παιδιά από τέσσερις διαφορετικούς πατεράδες.

- Το 2003 δηλώνει μέσω του site της ότι αποφάσισε να αποχωρήσει από τη μουσική σκηνή για να ζήσει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Κάνει έκκληση σε όσους την αναγνωρίζουν στο δρόμο, να μην τη χαιρετούν. Ενάμιση χρόνο αργότερα βγάζει νέο δίσκο.

- Το 2007 δηλώνει ότι πάσχει από μανιοκατάθλιψη και ότι έχει κάνει απόπειρες αυτοκτονίας.


Στον ελληνικό τύπο γράφτηκε πρόσφατα ότι «έχει 500 χρόνια να βγάλει καλό δίσκο» (Δ. Κανελλόπουλος, «Το Ποντίκι»). Να σημειώσω ότι προσωπικά θεωρώ ότι δύο από τους πιο πρόσφατους δίσκους της συγκαταλέγονται στους καλύτερους της. Στο “Sean-Nós Nua” του 2002, τραγουδάει παραδοσιακά και «λαϊκά» ιρλανδικά κομμάτια σε συνεργασία με μερικούς από τους πιο γνωστούς folk μουσικούς της χώρας της, έχοντας μια σχεδόν ανεπαίσθητη πινελιά σύγχρονης προσέγγισης στην παραγωγή του δίσκου. Το 2005 ταξιδεύει στην Τζαμάικα και ηχογραφεί με το θρυλικό duo των Sly & Robbie (που ξαναχρησιμοποιούν για τα συγκεκριμένα sessions πραγματικά, «αναλογικά» όργανα μετά από καιρό digital/programmed παραγωγών) διασκευές στα αγαπημένα της reggae κομμάτια, στο άλμπουμ “Throw Down Your Arms”. Σε αντίθεση με άλλα γκρουπ που είχαν επιχειρήσει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν, καλύπτοντας πιο απλό, crossover ρεπερτόριο (UB40, Madness, Selecter κ.ά.), η ίδια επιλέγει μια σειρά από «βαριά», θρησκευτικο-κοινωνικά roots κομμάτια των 70s και τα αποδίδει χωρίς να απομακρύνεται από το πρωτότυπο («ακολούθησε πιστά τον συνθέτη, τα έχει φροντίσει όλα σωστά, έλεγε η Μαρία Κάλλας», σημειώνει στο booklet του δίσκου).

ΥΓ1. Το “Nothing Compares 2 U” ποτέ δε μου άρεσε ιδιαίτερα, κυρίως μετά το εξαντλητικό του παίξιμο τόσα χρόνια από τηλεοράσεις και ραδιόφωνα, που το μετέβαλαν σχεδόν σε άλλη μια καλογυαλισμένη MOR-σούπα απευθυνόμενη κυρίως σε μετακλιμακτηριακό κοινό, παρέα με ακούσματα τύπου Bonnie Tyler και Celine Dion. Ενδεικτικός, ο πρόσφατος τίτλος περιοδικού που διαφήμιζε τη συναυλία Πλιάτσικα-O’Connor με τίτλο «Nothing compares 2 them» (μπλιάχ!)

ΥΓ2. Curiosity: εδώ, συνέντευξη του Winston Rodney (Burning Spear) στη Sinead O'Connor (!).

Το παρακάτω podcast περιλαμβάνει ένα κομμάτι (sample) από κάθε άλμπουμ της μέχρι σήμερα:

Sinéad O'Connor - No Man's Woman (info + d/l link) [Play now]
1. Mandinka
2. I Am Stretched On Your Grave
3. Why Don't You Do Right?
4. Red Football
5. 4 My Love
6. No Man's Woman
7. Paddy's Lament
8. Downpressor Man
9. Dark I Am Yet Lovely

Η αρχή του τέλους

Τοποθεσία: Θέατρο Βασιλάκου (Κεραμεικός), «Ο Μαρξ στο Σόχο», μονόλογος με τον Άγγελο Αντωνόπουλο, ενάμιση χρόνο πριν.

Σκηνικό: Στο φουαγιέ, λίγο πριν ξεκινήσει η παράσταση.

Πρωταγωνιστές: Ο Κ., η Α. και ο Αλέκος Αλαβάνος.

*******************************************

Αλέκος (πηγαίνει προς το μέρος τους και προσπαθεί να ανοίξει φιλική συζήτηση): Παιδιά, εσείς γιατί ήρθατε στην παράσταση; Τι σας κίνησε το ενδιαφέρον;

Κ (απότομα): Ε, τι να γίνει, πηγαίνουμε κι εμείς θέατρο καμιά φορά! (παράλληλη σκέψη: «τι ζόρι τραβάει ο μπάρμπας; Μας τη λέει τώρα επειδή ήρθαμε στο θέατρο;»)

Α (τον σκουντάει με νόημα): Ρε συ, δεν κατάλαβες ποιος είναι;

Κ: Όχι, ποιος;

Α: Είναι... αυτός... του Συνασπισμού, ο... ο... ο Βαλαβάνος!

*******************************************

Φήμες που θέλουν τον αρχηγό της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ να ετοιμάζει από τότε την παραίτησή του ελέγχονται ως αβάσιμες.

A series of incidental events

Στο δρόμο

Συζητάμε περπατώντας με τον φινλανδό:

- Επιτρέπεται εδώ να πίνεις μπύρα στον δρόμο;
- Εεεε, ναι, γιατί; Στη Φινλανδία απαγορεύεται;
- Ναι, όπως και κρασί και ό,τι έχει μέσα αλκοόλ
- Και τι γίνεται, έρχεται η αστυνομία και σε συλλαμβάνει;
- Όχι, συνήθως σου κάνει παρατήρηση και σε βάζει να τη χύσεις κάτω
- ...

Στο ίντερνετ

Πέφτοντας πάνω σε άλλη μία γελοιογραφία του Quino

(κλικ για μεγέθυνση)

Η πινακίδα γράφει (σε ελεύθερη μετάφραση): «Δεν μπορείς να μαντέψεις τι απαγορεύεται»

Στην τηλεόραση

Την επόμενη της δολοφονίας του αστυνομικού, βραδινό δελτίο στο mega με: Χρυσοχοΐδη («εμείς-έχουμε-το-know-how-είμαστε-αποτελεσματικοί-αλλά-και-με-ευαισθησία-τα-πάντα-όλα»), Παναγιωτόπουλο («γουρλωτό-φρύδι-και-επικολυρικός-στόμφος») και Πρετεντέρη («είμαι-ο-Νόμος-και-η-Τάξη»). Ο διάλογος μεταφέρεται από μνήμης:

Χρυσοχοΐδης: Είχα πάει πρόσφατα στο Χαλάνδρι όπου υπάρχει ένα πολύ σύγχρονο κέντρο με όλες τις εικόνες από τις κάμερες παρακολούθησης στην Αθήνα και πιστεύω ότι πρέπει να υπάρξει η σωστή διαχείριση και έλεγχος ώστε αυτά τα ευαίσθητα δεδομένα να μη γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης...

Πρετεντέρης: Μα υπάρχουν τόσες χώρες που χρησιμοποιούν χωρίς προβλήματα τα συστήματα ασφάλειας, να πάρουμε παράδειγμα από αυτούς

Χρυσοχοΐδης: Μα κι εγώ είμαι υπέρ της χρήσης καμερών, δε λέω αυτό...

Πρετεντέρης: Η Αγγλία για παράδειγμα, που είναι σοβαροί άνθρωποι, γιατί δεν παίρνουμε από εκεί παράδειγμα;

Παναγιωτόπουλος: Μην ξεχνάμε όμως ότι εκεί υπήρξαν γκάφες, όπως με τον βραζιλιάνο που πυροβολήθηκε από αστυνομικούς στο λεωφορείο ή στο μετρό δε θυμάμαι, στο λεωφορείο νομίζω

Χρυσοχοΐδης, Πρετεντέρης: Στο μετρό, στο μετρό

Πρετεντέρης: Εντάξει, γκάφες και λάθη γίνονται παντού, το θέμα είναι να υπάρχει ένα σύστημα που να λειτουργεί σωστά. Λάθη γίνονται.

μικρά (5)

Ιράν

Λινκς (στα αγγλικά):

Οι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες ανταποκρίσεις του Robert Fisk στον Independent, εδώ.

Ανακοίνωση συμπαράστασης στους διαδηλωτές από το ιστορικό Tudeh (KK Ιράν), εδώ (σε pdf).

Ανάλυση-εκτίμηση των γεγονότων και έκφραση αλληλεγγύης από αγγλικό μαοϊκό μπλογκ, εδώ και εδώ.

Στον αντίποδα, κείμενο σκεπτικισμού και κριτικής από διεθνές τροτσκιστικό site, εδώ.

Και, τέλος - για να μη μας πουν και μονομερείς (!) - το άρθρο ενός αμερικανού αναλυτή (κάτι μεταξύ liberal και paleoconservative) με μερικές πολύ σωστές επισημάνσεις για τις απόψεις ορισμένων συμπατριωτών του, που ανήκουν στους όψιμους ευαισθητοποιημένους υποστηρικτές των ιρανών διαδηλωτών, εδώ.


Χέστα

Και μόνο στην (όχι και τόσο αβάσιμη) ιδέα ότι μέσα στις επόμενες ημέρες θα πρωταγωνιστεί στην επικαιρότητα κείμενο περί «αξιοποίησης της κληρονομιάς του Δεκέμβρη μέσα από την ένοπλη πάλη» και «επιβεβαίωσης της ριζοσπαστικοποίησης του επαναστατικού υποκειμένου με τη μεγάλη αποχή στις ευρωεκλογές», ντόνατς, τρύπες, σφαίρες, αίμα και άλλες μιλιταριστικές καγκουροπίπες, είμαι έτοιμος να ξεράσω...

ΥΓ. Σε μια από τις προηγούμενες προκηρύξεις, γραμμένες σε ύφος ιντερνετικού τρολ, υπάρχει η απειλή σε τεχνικούς καναλιών και δημοσιογράφους ότι θα δέρνονται ή θα πυροβολούνται όταν εντοπίζονται «σε καμιά πορεία» (sic). Προβοκάτορες ολκής ή τελειωμένοι κρετίνοι;

μικρά (4) - εκλογικά

Το μήνυμα των εκλογών

(από ένα παλιότερο ποστ του Σκύλου)

Η κυβέρνηση πήρε το μήνυμα: οι απέχοντες ήταν απογοητευμένοι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας που δυσαρεστήθηκαν από κάποιες ατυχείς προσωπικές συμπεριφορές στελεχών της και για να επιστρέψουν στις αγκάλες της απαιτούν από την κυβέρνηση να συνεχίσει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα την πολιτική της, ενσωματώνοντας στο πρόγραμμά της θέσεις και προτάσεις του λαοπρόβλητου Γιώργου Καρατζαφέρη...

Ο Γιώργος Παπανδρέου από το «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» πέρασε εν μία νυκτί στο «μηδενική ανοχή στους λαθρομετανάστες». Πάνε πια οι εποχές που θυμόταν τα βασανισμένα χρόνια της ξενιτιάς στη Σουηδία και τα άγρια ρατσιστικά βλέμματα των σουηδών όταν τους έκλεβε τις γκόμενες...

G-700 ή G-7;

Το να στήνεις μια πρωτοβουλία για την ανάδειξη των προβλημάτων της «γενιάς των 700 ευρώ» και να προτείνεις ψήφο στη «Φιλελεύθερη Συμμαχία» σημαίνει ότι:

α) Τα 700 ευρώ είναι αποτέλεσμα των παρεμβάσεων του κρατικού προστατευτισμού που δεν αφήνει την αγορά να λειτουργήσει ελεύθερα για όλους.

β) Τα 700 ευρώ είναι μια ανεύθυνη λαϊκιστική πολιτική, αποτελούν ρετιρέ και πρόκληση για τη μεγάλη μάζα των νέων εργαζομένων που δουλεύουν με πολύ μικρότερες απολαβές.

γ) Για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα πρέπει να υιοθετηθούν άμεσα θεραπείες-σοκ όπως συνέβη στο παρελθόν από πρότυπες πολιτικές φυσιογνωμίες (1,2) όπως η Μάργκαρετ Θάτσερ και ο Ρόναλντ Ρήγκαν.

δ) Επόμενο βήμα, η δημιουργία ενός μπλογκ που θα αναδεικνύει την ανάγκη ενσωμάτωσης των μεταναστών μέσα από την υπερψήφιση του ΛΑΟΣ.

Στο τέλος θα μας βάλουν να πλύνουμε και πιάτα...

Το σχετικά υψηλό ποσοστό του Κόμματος Ελλήνων Κυνηγών (1,26%) οφείλεται σε διάθεση χαβαλέ ή σε συνειδητή ψήφο με τη λογική «τώρα που όλοι θέλουν να γίνουν οικολόγοι, θα μας πάρουν τα ντουφέκια και θα μας κάνουνε λουλούδες» - όπως προβλέπει η cult προεκλογική τους αφίσα;

(κλικ για μεγέθυνση)

Στενές εκλογικές συνεργασίες τρίτου τύπου

Οι Ποσαδιστές - Τροτσκιστές (βλ. Βικιπαίδεια) καλούσαν σε υπερψήφιση του ψηφοδελτίου του ΚΚΕ, όπως γράφει ο Ριζοσπάστης. Μήπως τελικά η πρωτοκαθεδρία του ΚΚΕ στην ελληνική Αριστερά συμβαίνει επειδή έτσι συνωμοτεί το σύμπαν;

Στο εκλογικό τμήμα

Σχολείο στα Εξάρχεια, ο αδερφός μου δικαστικός αντιπρόσωπος, εγώ γραμματέας.

Εικόνες και στιγμιότυπα από τη διαδικασία:

- Ανακαλύψαμε νωρίς ότι το Υπουργείο Εσωτερικών, μέσω του 1500 και του ypes.gr, είχε δώσει λάθος ενημέρωση σε αρκετούς ψηφοφόρους, στέλνοντας τους στο δικό μας σχολείο, ενώ έπρεπε να ψηφίσουν σε ένα άλλο, 200 μέτρα παρακάτω. Μάλιστα, στο ίδιο site για αρκετό διάστημα πριν τις εκλογές, ο χάρτης «δείτε-που-ψηφίζετε» τους παρέπεμπε σε μια οδό Βαλτετσίου που βρισκόταν στην Πετρούπολη. Υπήρξαν τουλάχιστον δύο περιπτώσεις ατόμων που μπερδεύτηκαν κι έφτασαν ως εκεί για να επιστρέψουν...

- Όπως είναι λογικό, αυτό προκάλεσε μεγάλο εκνευρισμό σε όσους ήρθαν να ψηφίσουν και δεν έβρισκαν το όνομά τους στις λίστες. «Ξέρετε, έχει γίνει κάποιο λάθος και μάλλον ψηφίζετε σε άλλο σχολείο». «Όχι, εδώ ψηφίζω σίγουρα. Πήρα το 1500 και μου το είπαν»... Εκείνη τη στιγμή στα μάτια τους εμείς γίναμε οι εκπρόσωποι της παράλογης γραφειοκρατίας και κατά συνέπεια αποδέκτες παραπόνων και φωνών θυμού και εκνευρισμού: «ε, αν είναι έτσι, τότε κι εγώ δεν πάω να ψηφίσω!» δήλωσαν οι περισσότεροι. Το άλλο σχολείο μπορεί να μην ήταν πολύ μακριά, αλλά για έναν ηλικιωμένο άνθρωπο με μπαστούνι σε θερμοκρασία 36 βαθμών, η μετακίνησή του δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητο εγχείρημα. Ένας παππούς μας κούνησε απειλητικά τη μαγκούρα του: «αν δε βρω άκρη κι εκεί, δεν ξέρω κι εγώ τι θα κάνω!»

- Το προφίλ του μέσου ψηφοφόρου: μεσήλικας προς ηλικιωμένος με εμπειρία πολλών εκλογών. Οι νεότεροι, ακόμη κι αυτοί που θα ψήφιζαν για πρώτη φορά, στο μεγαλύτερο ποσοστό τους απείχαν.

- Μεγάλο μπελά βρήκαν πολλοί ηλικιωμένοι με την ταινία που έπρεπε να βγάλουν από το φακελάκι, ώστε να κλείσει και να κολλήσει σωστά. Αγνοούσαν την ύπαρξη της και έγλειφαν μετά μανίας την περιοχή πάνω στον φάκελο, ο οποίος βέβαια εξακολουθούσε να μην κλείνει. Σκηνή που επαναλήφθηκε αρκετές φορές σε διάφορες παραλλαγές: βγαίνοντας, την ώρα που ετοιμάζονταν να ρίξουν την ψήφο στην κάλπη, προσπαθούσαμε να τους εξηγήσουμε πως θα κλείσουν τον φάκελο, δείχνοντας τους με το δάχτυλο το άνοιγμα του: «θα τραβήξετε αυτή την ταινία και...», «Όοοοοχιιιιι!» έβγαζαν θυμωμένη φωνή, τραβιόντουσαν προς τα πίσω πιστεύοντας ότι θέλουμε να τους πάρουμε το φακελάκι από τα χέρια και έβαζαν άλλες τρεις-τέσσερις νέες στρώσεις σάλιου πάνω του. Εκεί συχνά επενέβαινε ο συγγενής (συνήθως σύζυγος ή κόρη) που τον καθησύχαζε και του εξηγούσε τι πρέπει να κάνει: «Αααααα, γι’ αυτό δεν έκλεινε...»

- Ψηφοφόρος βγαίνοντας από το παραβάν: «Να τους πείτε ή να μικρύνουν τα ψηφοδέλτια ή να μεγαλώσουν τους φακέλους, δεν μπορεί να πρέπει να το διπλώσουμε σαν ντολμαδάκι για να χωρέσει»

- Μέσα στο παραβάν η ξύλινη σανίδα που βοηθάει για να ακουμπάει κανείς τα ψηφοδέλτια έχει κάπου στα αριστερά μια οριζόντια σχισμή. Ψηφοφόρος που παρέμεινε αρκετή ώρα μέσα, βγαίνει και ρωτάει: «Το χαρτί που διάλεξα, θα το ρίξω εδώ μέσα στην τρύπα;»

- Μια γυναίκα ντυμένη στα λευκά με ένα μαντήλι στο κεφάλι, προερχόμενη από κάποιο μοναστήρι ή κάποιο παρόμοιο σχήμα, μόλις μαθαίνει ότι βρήκε επιτέλους το σωστό τμήμα αρχίζει να σταυροκοπιέται και να ενώνει τις παλάμες. Κάθεται αρκετή ώρα μέσα στο παραβάν. Μόλις ρίχνει την ψήφο στην κάλπη, ξεκινάει το παραλήρημα: «Δεν είμαι και τόσο έξυπνη, αλλά δεν αντέχω. Κοντεύω να τρελαθώ. Οι αλβανοί θα με τρελάνουν. Λένε, έχουν πάρει κι αυτοί το χρίσμα, βαφτίστηκαν, αλλά δεν είναι έτσι» και άλλα πολλά. Στην καταμέτρηση, βρίσκουμε μια άκυρη ψήφο, όπου κάποιος είχε γράψει μέσα στο φακελάκι: «ΝΑ ΦΙΓΟΥΝ Η ΑΛΒΑΝΗ ΑΠΟ ΤΙΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΛΟΙΟΣ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΙΝ ΕΥΡΟΠΙ».

- Στο τμήμα μας ήταν εγγεγραμμένοι σε ειδικούς καταλόγους αρκετοί αστυνομικοί και ειδικοί φρουροί του τμήματος Εξαρχείων, οι οποίοι ψηφίζουν στον τόπο εργασίας τους. Ήρθαν να ψηφίσουν σε ποσοστό 90% (στους λοιπούς πολίτες το ποσοστό προσέλευσης ήταν 40%). Κάποιοι ήρθαν με καθημερινά ρούχα, κάποιοι με μια απλή στολή και ορισμένοι κουβαλώντας μαζί όλο τον εξοπλισμό τους (γκλομπ, χειροπέδες κτλ). Μεγάλο μέρος τους γεννημένοι τη δεκαετία του ’80, με αμήχανη και ελαφρώς ψαρωμένη συμπεριφορά, πολλοί με παιδικά χαρακτηριστικά, σχεδόν babyface πρόσωπα.

- Τα θετικά νέα: αν θεωρήσουμε ότι το δείγμα ήταν αντιπροσωπευτικό και ότι τα μοναδικά ψηφοδέλτια της «Χρυσής Αυγής» που βρέθηκαν ψηφίστηκαν από αστυνομικούς, το ποσοστό της οργάνωσης δεν ξεπερνούσε το 3-4% στις τάξεις τους. Επίσης, με το ίδιο θεωρητικό μοντέλο, η πλειοψηφία τους δεν ψήφισε ΛΑΟΣ, τουλάχιστον η απόλυτη, αν όχι και η σχετική.

- Το 60% της αποχής ήταν πιθανότατα ως ένα βαθμό πλασματικό. Σύμφωνα με το Υπ. Εσωτερικών στο τμήμα μας αντιστοιχούσαν περίπου δεκαπέντε υπεραιωνόβιες γιαγιούλες (γεννημένες μεταξύ 1900-1909) που θεωρητικά ζουν και βασιλεύουν στην περιοχή, μαζί με δυο-τρεις συνομήλικους παππούδες. Δεν ήρθε να ψηφίσει κανείς τους, ενδεχομένως να πήγαν για μπάνιο. Δε θα τους πετύχαινε όμως κάπου η κάμερα του Αυτιά;