30.12.08

Live your myth in Greece...

Σκηνή 1η: Μετανάστρια, διπλωματούχος στην πατρίδα της, πιάνει δουλειά σε σταθμούς του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου. Η επιχείρηση είναι μεν ακόμη κρατική, αλλά η πρόσληψή της γίνεται μέσω ιδιωτικής εργολαβικής εταιρείας υπεύθυνης για συνεργεία καθαρισμού.

Σκηνή 2η: Στη δουλειά της, τα ωράρια αποδεικνύονται εξοντωτικά, οι μισθοί μάλλον εξευτελιστικοί, ειδικά για το κόστος ζωής της νέας της πατρίδας. Ανάμεσα στα αφεντικά, περίεργοι τύποι που της θυμίζουν εικόνες υποκόσμου, παρόμοιες με εκείνες που γνώριζε και στη χώρα της.

Σκηνή 3η: Στο νοικιασμένο δωμάτιό της, οικογενειακές στιγμές παρέα με τη μάνα και το μικρό παιδί της.

Σκηνή 4η: Περνάει έξω από κατάστημα ηλεκτρικών συσκευών. Σε μια τηλεόραση κεφάλια σε παράθυρα μιλώντας γρήγορα και κουνώντας νευρικά τα χέρια τους. Ο τίτλος λέει: «Αντιδράσεις για την ιδιωτικοποίηση». Αν η φωνή ήταν ανοιχτή θα άκουγε ένα από τα κεφάλια να φωνάζει τις φράσεις «ξεπερασμένες πια αγκυλώσεις», «υγιής ανταγωνισμός», «έτσι δεν πάει η χώρα μπροστά».

Σκηνή 5η: Στον χώρο της δουλειάς πιάνει συζητήσεις, ρωτάει για να μάθει τι μπορεί να γίνει για να καταφέρουν να σταματήσουν τουλάχιστον τις πιο κραυγαλέες αυθαιρεσίες που αναγκάζονται να υποστούν.

Σκηνή 6η: Τη βλέπουμε να πηγαίνει σε συναντήσεις με μεταναστευτικούς συλλόγους και συνδικάτα, να οργανώνεται, να προσπαθεί να μεταδώσει το μήνυμα της αγωνιστικότητας και στους συναδέλφους της.

Σκηνή 7η: Δίνει μια-δυο συνεντεύξεις σε εφημερίδες μιλώντας για τις συνθήκες της δουλειάς της. Λίγες μέρες μετά τηλεφωνήματά και μηνύματα στο κινητό της που τη βρίζουν και την απειλούν.

Σκηνή 8η: Πλησιάζουν γιορτές. Οι εργοδοτικοί εκβιασμοί κορυφώνονται με ενέργειες όπως η μη απόδοση του προβλεπόμενου δώρου, αλλά και ο εξαναγκασμός στο να υπογράφουν ότι δουλεύουν λιγότερες ώρες από ό,τι στην πραγματικότητα. Η ίδια αντιδράει έντονα.

Σκηνή 9η: Έξω από το σπίτι της, κάποιοι παραμονεύουν, την αρπάζουν και της βουτούν το κεφάλι σε κουβά με οξύ.

Σκηνή 10η: Αφόρητος πόνος. Στο νοσοκομείο λένε ότι μάλλον έχει χάσει το ένα της μάτι και έχει υποστεί σοβαρά εγκαύματα σε μεγάλο μέρος του σώματος.

Σκηνή 11η: Υπαινιγμός ότι οι δράστες θα παραμείνουν ασύλληπτοι. Αναιμικές αντιδράσεις στα μέσα ενημέρωσης, συμπαράσταση μόνο από τους «συνήθεις υπόπτους». Στη δουλειά της οι συνάδελφοι τρομοκρατημένοι αναρωτιούνται τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά για τους ίδιους.

Τέλος

*********************************************

- Πώς σου φάνηκε;
- Τι να σου πω... Αυτός ο Ken Loach το παράκανε.
- Συμφωνώ. Λες και βλέπαμε κάποιο παλιό ελληνικό μελό, συν τα τροτσκιστικά του κολλήματα.
- Έτσι είναι. Σχηματικό, υπεραπλουστευτικό, προπαγανδιστικό. Οι χαρακτήρες τελείως καρικατούρες και η εξέλιξη της πλοκής ενοχλητικά προβλέψιμη.
- Ναι ρε παιδί μου. Στο έκανε νιανιά και στο τάιζε με το ζόρι. Λες και έτσι γίνονται σήμερα αυτά τα πράγματα. Τσάμπα τα λεφτά που δώσαμε.
- Ξέρεις αν παίζει κανά άλλο καλό στα σινεμά;
- Διάβασα καλές κριτικές για τον καινούργιο Τζέιμς Μποντ. Ο χαρακτήρας λέει είναι πολύ πιο ανθρώπινος και ρεαλιστικός από ό,τι στο παρελθόν.
- ΟΚ. Αν είναι, θα σε πάρω τηλέφωνο το Σάββατο.

*********************************************

ΥΓ. Για τη μαφιόζικη επίθεση στην Κωνσταντίνα Κούνεβα: Кроткая, chumba, σαλάτα εποχής, σκύλος της Βάλια Κάλντα. Τραπεζικός λογαριασμός ενίσχυσης.

Δεν υπάρχουν σχόλια: