Ανάμεσα στους Τοίχους (Entre Les Murs)

Οι μαθητές: από πολλά διαφορετικά πολιτιστικά υπόβαθρα, ζουν σε υποβαθμισμένη περιοχή της πρωτεύουσας, έχουν πρόβλημα συγκέντρωσης, πολλή ενεργητικότητα, κάνουν χαβαλέ, αρπάζονται εύκολα σε τσακωμούς που ξεκινούν συνήθως για ασήμαντη αφορμή. Εφιάλτης, αλλά και πρόκληση για κάθε καθηγητή.

Οι καθηγητές: πολλοί καταφεύγουν στην απελπισία και την παραίτηση. Άλλοι (όπως ο πρωταγωνιστής) προσπαθούν να προσεγγίσουν τους μαθητές παρακινώντας τους, προσαρμόζοντας το περιεχόμενο του μαθήματος στα ενδιαφέροντα τους για να κερδίσουν τη συμμετοχή τους. Προσέγγιση που συνήθως αποδίδει, αλλά ενίοτε αυτή η υπερεξοικείωση, ειδικά όταν συνοδεύεται από μικρά ή μεγαλύτερα παιδαγωγικά λάθη, οδηγεί εξίσου σε συγκρούσεις και οξύτητα.

Το σύστημα: σε ένα περιβάλλον όπου η ένταση μοιάζει έτοιμη να εκτονωθεί από στιγμή σε στιγμή, η «θεσμική αντιμετώπιση» προβλημάτων και συμπεριφορών δεν προσφέρει τίποτα. Οι καθηγητές, ακόμη κι όταν δυσανασχετούν συνειδητοποιώντας το αδιέξοδο των πειθαρχικών διαδικασιών, τελικά εγκλωβίζονται στο να αποδεχθούν τον εύκολο δρόμο του ποινικού τυφλοσούρτη.

Από τις πιο ρεαλιστικές απεικονίσεις της μικροκοινωνίας μιας σχολικής τάξης, δεν πέφτει στην ευκολία των σχηματικών χαρακτήρων και των προβλέψιμων αντιδράσεων τους, του διδακτισμού και των υποδείξεων των «απαιτούμενων μέτρων και λύσεων». Με ντοκιμαντερίστικη γραμμική αφήγηση, χιούμορ και χωρίς τη συνήθη φευγάτη ιδιορρυθμία πολλών γαλλικών ταινιών, που άλλοτε πετυχαίνει, αλλά και πολύ συχνά υπονομεύει το τελικό σύνολο.

Οι αίθουσες που προβάλλουν το Ανάμεσα στους Τοίχους (Entre Les Murs) παραμένουν κατάμεστες, αρκετές βδομάδες μετά την πρώτη προβολή της ταινίας, εν μέρει και λόγω της μικρής διανομής (2 αίθουσες σε όλη την Αθήνα). Στο Άστυ επιστρατεύουν επιπλέον καθίσματα αλλά και πάλι αφήνουν κόσμο απέξω.