Pet Shop Boys - tonight is forever

Μαζί με τον φίλο από την Φινλανδία φεύγουμε απόψε για τη συναυλία των Pet Shop Boys.

(φωνή στο βάθος):
- Μα καλά, τι τους βρίσκεις;

- Μην τους υποτιμάς, οι Pet Shop Boys μου αρέσουν πολύ επειδή:

* είναι οι Beatles της europop

* επανέφεραν στη μουσική σκηνή τη Dusty Springfield

* όταν σοβαρεύονται γράφουν κοινωνικά σχόλια που θα ζήλευαν πολλά punk συγκροτήματα

* θυμίζουν τα 80s χωρίς να σε κάνουν να ντρέπεσαι

* τα βιντεοκλίπ τους ήταν ανέκαθεν μικρά κομψοτεχνήματα

* σατίρισαν τον γιαπισμό των 80s τόσο πειστικά, ώστε να καταφέρουν να κάνουν επιτυχία στο αμερικανικό mainstream, που μάλλον αγνόησε την ειρωνεία πίσω από τους στίχους - κάτι παρόμοιο είχε συμβεί και στον Peter Gabriel την ίδια εποχή

* στα remix album τους η Madonna βρίσκεται δίπλα στους Rammstein

* σχολιάζουν την επιβολή της CCTV στη βρετανική κοινωνία (1,2)

* τους ακούνε και τύποι που κατά τα άλλα βγάζουν σπυράκια με είδη όπως η synth-pop και η eurodisco.

* όταν εμβαθύνουν στις προσωπικές σχέσεις γράφουν με μεγαλύτερο συναισθηματικό βάθος από τους ομότεχνούς τους Depeche Mode

* τοποθετούν απροσδόκητες πολιτικές / ιστορικές / καλλιτεχνικές αναφορές στα τραγούδια τους: ενδεικτικά, κατέκτησαν την κορυφή των charts με ένα κομμάτι που κατέληγε στο ταξίδι του Λένιν μέσα σε σφραγισμένο τρένο κατά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο ("from Lake Geneva to the Finland station"), ενώ σχολίασαν τον πρώτο Πόλεμο του Κόλπου με πλάγιες αναφορές στη δίκη του Oscar Wilde ("And I, my Lord, may I say nothing?")

* ξέρουν να σατιρίζουν τη ματαιοδοξία της showbusiness (1,2)

* κρύβουν ορισμένα από τα καλύτερα κομμάτια τους σε b-sides

* ο Neil Tennant προσέγγισε όψεις της φιλομόφυλης επιθυμίας αρχικά με ευαίσθητα υπαινικτικό τρόπο (1,2), αλλά και με έξυπνα προβοκατόρικες διασκευές (1,2) μετά το ξεκάθαρο coming out του πέμπτου τους δίσκου

* έγραψαν ένα από τα πιο ευφυή κομμάτια για την ενστάλαξη της θρησκευτικής ενοχής από μικρή ηλικία

* ανέθεσαν ενορχηστρώσεις τραγουδιών τους στον Ennio Morricone και τον Angelo Badalamenti

* ορίζουν την αρχετυπική βρετανική φλεγματικότητα

* τα μαλλιά τους άρχισαν να γκριζάρουν και να πέφτουν από νωρίς χωρίς να καταφύγουν στις γνωστές κωμικοτραγικές λύσεις - αν εξαιρέσουμε τα εκάστοτε καπέλα και τις εκκεντρικές μεταμφιέσεις τους.

* εξελίχθηκαν από guilty pleasure σε πρότυπα της ποπ σχολής

* ρισκάρουν να αποξενώσουν κομμάτι του κοινού τους δηλώνοντας απροσχημάτιστα ότι προτιμούν τους σκύλους ("when I get back to my small flat / I want to hear somebody bark") από τις γάτες ("don't want a cat / scratching its claws all over my habitat / giving no love and getting fat") (σόρρυ Gatoulea!)


Αποσπάσματα από συνεντεύξεις των PSB:

(i) «Είναι άραγε η μουσική το νόημα μιας ποπ συναυλίας σήμερα; Ή μήπως η απόλαυση βρίσκεται στο να παίρνεις φωτογραφίες και βίντεο από κινητά τηλέφωνα; Ανεβαίνοντας στη σκηνή θα υπέθετες εύκολα το δεύτερο. Στις περισσότερες συναυλίες, θαμπώνεσαι από φωτογραφικά φλας και αποσπάται η προσοχή σου από τη λάμψη στα φώτα των βίντεο. Στο Ατλάντικ Σίτυ, προσπαθούσα να δώσω μια εγκάρδια ερμηνεία της μπαλάντας μας Jealousy, ενώ ακριβώς μπροστά μια γυναίκα έβαζε έναν φίλο της να την πάρει φωτογραφία καθώς στεκόταν μπροστά μου. Έπειτα, κοίταξε τη λήψη στην οθόνη και γελώντας πολύ, έβαλε να την ξανατραβήξουν. Μου ήρθε να την κλωτσήσω».

(ii) «Νομίζω πως όποιος ενδιαφέρεται για το νόημα της μουσικής του έχει κάποια σχέση με το πανκ, γιατί το πανκ αφορούσε την ουσία πάνω από τη φόρμα, την ικανότητα και την τεχνική. Εκείνο που το πανκ δεν έκανε, ήταν να παίζει πολλές νότες και βρίσκεται μια θαυμάσια οικονομία σε αυτό. Νομίζω ότι οι άνθρωποι της γενιάς μας, της μετα-πανκ γενιάς, καθώς μεγαλώνουν έχουν ακόμη τις ρίζες τους στη λατρεία του David Bowie όταν ήταν έφηβοι και στην άντληση έμπνευσης από το πανκ, ακόμη και αν δεν έκαναν πανκ δίσκους. Εκεί υπάρχει επίσης το στοιχείο του να λες όχι και να μην είσαι πάντα ευάρεστος».

(iii) «Ήμουν πάντοτε επικριτικός απέναντι στη γκέι κουλτούρα. Α) Υπάρχει; Β) Πρέπει αν υπάρχει; Η γκέι κουλτούρα έχει γίνει πια τόσο mainstream που ένα φιλμ όπως ο «Μπρούνο» μπορεί να υποθέσει ότι το κοινό είναι αρκετά εκπαιδευμένο σχετικά με τους γκέι ώστε να μπορεί να τους σατιρίζει. Όταν ήταν underground, η γκέι κουλτούρα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρουσα. Όταν είναι mainstream, είναι πολύ λιγότερο ενδιαφέρουσα. Είναι κάτι υγιές, αλλά και βαρετό».

(iv) «Πάντοτε ήμουν ενάντιος στις ροκ αριστοκρατίες. Θέλω να πω, γιατί ο Μικ Τζάγκερ αποδέχεται την Ιπποσύνη; Μοιάζει να ακυρώνει ολόκληρη την καριέρα των Rolling Stones. Την ξαναγράφει αναδρομικά σαν μια καριέρα στη showbusiness. Η ιδέα ότι σήμαινε πραγματικά κάτι, η ιδέα ότι εξέφραζε ο,τιδήποτε εναλλακτικό απέναντι στη συμβατική κοινωνία, ματαιώνεται. Γιατί να αποζητούν την ευλογία του κατεστημένου; Αλλά, στα βάθη της καρδιάς του, αυτό πρέπει να είναι εκείνο που ήθελε πάντοτε ο Τζάγκερ».

(v) «Είναι περίεργο, αλλά υπάρχουν ακόμα γυναίκες που με κυνηγούν. Υπήρχαν δύο stalkers που ήρθαν να με παντρευτούν: μία από τη Γερμανία, μία από την Πολωνία. Και είχα κι εκείνο το κορίτσι από την Αγγλία κάποτε, έξω από το σπίτι μου μαζί με τη μαμά της. Όταν της είπα να φύγει, η μαμά της ήταν ιδιαίτερα αγενής: «ναι, άκουσα ότι δε σου πολυαρέσουν τα κορίτσια», τη στιγμή που η ίδια στην πράξη ήθελε να μου προξενέψει την κόρη της! Και μετά υπήρχε κι εκείνο το κορίτσι που έδενε ένα μπαλόνι στο σπίτι μου κάθε μέρα, πέντε φορές τη βδομάδα επί έξι μήνες. Μεγάλα μπαλόνια ηλίου στα κάγκελα».

«Το πιο αστείο ήταν ότι το μπαλόνι έφτανε στο ύψος του παράθυρου της κρεβατοκάμαρας, κι έτσι όταν άνοιγε τις κουρτίνες το πρωί, ήταν το πρώτο πράγμα που έβλεπε».

«Ξυπνούσα, κατέβαινα κάτω, ξεκρεμούσα το μπαλόνι και το άφηνα να χαθεί στον ουρανό. Και μια μέρα κόλλησε ένα σημείωμα που έλεγε «έρχομαι για τσάι αύριο στις 4 η ώρα», οπότε μίλησα στον άνθρωπο που προσέχει το σπίτι μου. Χτύπησε το κουδούνι, λέγοντας «ήρθα για να δω τον Νηλ», εκείνος της απάντησε «ναι, έχει κάτι για εσάς» και άδειασε έναν κουβά νερό πάνω της. Έφυγε τρέχοντας στον δρόμο. Ήταν μια πραγματικά φρικτή πράξη, αλλά ήξερα ότι μόλις ξεπερνούσε το σοκ, θα σταματούσε πια και όντως έτσι συνέβη».

-----------------------------------------------------

Εδώ, η συνέντευξή τους στον Παναγιώτη Μενέγο, από τον «Ταχυδρόμο» των «Νέων» του περασμένου Σαββάτου (κλικ για μεγέθυνση):