Η αποτροπή «μιας μεμονωμένης εξτρεμιστικής επαναστατικοαναρχικής εξέγερσης»
Φεβρουάριος του 1974, η χούντα του Ιωαννίδη βρίσκεται στην εξουσία και η Πανσπουδαστική, η φοιτητική παράταξη του ΚΚΕ, εκδίδει έντυπο (1,2,3), όπου υπερασπίζεται μεν την εξέγερση, αλλά παράλληλα αποδίδει την πρωτοβουλία για την κατάληψη του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973 σε πράκτορες υποκινούμενους από ελληνικές και ξένες μυστικές υπηρεσίες (!):
«Καταγγέλλουμε τη προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολ/χνείου τη Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πραχτόρων της ΚΥΠ, σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο των Ρουφογάλη-Καραγιαννόπουλου, με βάση τις εντολές του παραμερισμένου τώρα τέως πρωτοδικτάτορα Παπαδόπουλου και της αμερικανικής CIA, με σκοπό να προβάλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία και αναρχικά συνθήματα και συνθήματα που δεν εκφράζανε τη στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις. Για να μπορέσουν έτσι ν’ απομονώσουν το κίνημά μας και την εκδήλωσή μας του Πολυτεχνείου απ’ το σύνολο του λαού και της νεολαίας. Για να μπορέσουν παραπέρα, κατασκευάζοντας (και με τη βοήθεια των χουντικών μέσων ενημέρωσης) την εικόνα μιας μεμονωμένης εξτρεμιστικής επαναστατικοαναρχικής εξέγερσης που δεν έχει τη συμπαράσταση του λαού, να ξαναχρησιμοποιήσουν το χιλιοτριμμένο πρόσχημα του «επαπειλούμενου κοινωνικού καθεστώτος» για να δικαιολογήσουν την επαναφορά του στρατιωτικού νόμου και το δυνάμωμα της αιματηρής τρομοκρατίας. Ενέργειες που οι Αμερικάνοι, η CIA και η χούντα είχαν από καιρό πάρει την απόφαση να επιβάλουν, ύστερα απ’ τη παταγώδη αποτυχία της χουντομαρκεζινικής προσπάθειας καθήλωσης και εκτόνωσης της λαϊκής πάλης και τη φοβερά επικίνδυνη για τη τύχη της εξουσίας τους ανάπτυξη των πιο σύνθετων αντιδικτ/κών αγώνων του λαού ενάντια στη πρωτοφανή καθίζηση του βιοτικού του επιπέδου και τη φασιστική σκλαβιά.»
«Αναρχικά συνθήματα και ανοησίες»
Ο Λεωνίδας Κύρκος σε συνέντευξή του στον Αλέξη Παπαχελά στις 3 Δεκεμβρίου 2006, 33 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, δηλώνει ότι θεωρεί ιστορικά δικαιωμένη την άποψη που εξέφραζε στο ΚΚΕ Εσωτερικού για τη στήριξη των μέτρων «φιλελευθεροποίησης» της χούντας από τον Σπύρο Μαρκεζίνη, που είχαν σκοπό να προσφέρουν κοινοβουλευτικό μανδύα στη δικτατορία:
- Το 1973 είχατε εκφράσει την άποψη πως η Αριστερά έπρεπε να εκμεταλλευθεί τα ανοίγματα του Σπύρου Μαρκεζίνη;
- Και εξακολουθώ να το πιστεύω. Χωρίς τα ανοίγματα του Μαρκεζίνη το Πολυτεχνείο ήταν αδιανόητο και υποστήριζα ότι στις εκλογές, όπου ο πολίτης θα είναι ο ίδιος υποχρεωμένος να συγκρουστεί με την δικτατορία, ήταν μια ευκαιρία να τεθεί σε κίνηση ο λαϊκός παράγοντας, ο οποίος έμεινε ακίνητος όταν έγινε η Μεταπολίτευση. Η Μεταπολίτευση έγινε απόντος του λαού.
- Είχατε αντιληφθεί την έκταση του Πολυτεχνείου και πού πήγαινε το πράγμα;
- Στην αρχή όχι, αλλά στην πορεία το συνειδητοποιήσαμε όλοι μαζί. Ήμασταν αντίθετοι συνολικά στα αναρχικά συνθήματα και προσπαθήσαμε να ενημερώσουμε μέσα στο Πολυτεχνείο ότι δεν ήταν αυτή η γραμμή που θα μπορούσε να είναι παραγωγική. Το θέμα ήταν κάτω η χούντα και όχι, κάτω ο καπιταλισμός, κάτω το κράτος και οι ανοησίες, οι οποίες διατυπώνονταν από τους αναρχικούς μέσα στο Πολυτεχνείο. Και τελικά επικράτησε αυτή η πολιτική.
«Αναρχικές εκδηλώσεις μιας οργανωμένης μειοψηφίας»
Κι εδώ, το διάγγελμα του δικτάτορα μετά την εξέγερση:
Φεβρουάριος του 1974, η χούντα του Ιωαννίδη βρίσκεται στην εξουσία και η Πανσπουδαστική, η φοιτητική παράταξη του ΚΚΕ, εκδίδει έντυπο (1,2,3), όπου υπερασπίζεται μεν την εξέγερση, αλλά παράλληλα αποδίδει την πρωτοβουλία για την κατάληψη του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973 σε πράκτορες υποκινούμενους από ελληνικές και ξένες μυστικές υπηρεσίες (!):
«Καταγγέλλουμε τη προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολ/χνείου τη Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πραχτόρων της ΚΥΠ, σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο των Ρουφογάλη-Καραγιαννόπουλου, με βάση τις εντολές του παραμερισμένου τώρα τέως πρωτοδικτάτορα Παπαδόπουλου και της αμερικανικής CIA, με σκοπό να προβάλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία και αναρχικά συνθήματα και συνθήματα που δεν εκφράζανε τη στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις. Για να μπορέσουν έτσι ν’ απομονώσουν το κίνημά μας και την εκδήλωσή μας του Πολυτεχνείου απ’ το σύνολο του λαού και της νεολαίας. Για να μπορέσουν παραπέρα, κατασκευάζοντας (και με τη βοήθεια των χουντικών μέσων ενημέρωσης) την εικόνα μιας μεμονωμένης εξτρεμιστικής επαναστατικοαναρχικής εξέγερσης που δεν έχει τη συμπαράσταση του λαού, να ξαναχρησιμοποιήσουν το χιλιοτριμμένο πρόσχημα του «επαπειλούμενου κοινωνικού καθεστώτος» για να δικαιολογήσουν την επαναφορά του στρατιωτικού νόμου και το δυνάμωμα της αιματηρής τρομοκρατίας. Ενέργειες που οι Αμερικάνοι, η CIA και η χούντα είχαν από καιρό πάρει την απόφαση να επιβάλουν, ύστερα απ’ τη παταγώδη αποτυχία της χουντομαρκεζινικής προσπάθειας καθήλωσης και εκτόνωσης της λαϊκής πάλης και τη φοβερά επικίνδυνη για τη τύχη της εξουσίας τους ανάπτυξη των πιο σύνθετων αντιδικτ/κών αγώνων του λαού ενάντια στη πρωτοφανή καθίζηση του βιοτικού του επιπέδου και τη φασιστική σκλαβιά.»
«Αναρχικά συνθήματα και ανοησίες»
Ο Λεωνίδας Κύρκος σε συνέντευξή του στον Αλέξη Παπαχελά στις 3 Δεκεμβρίου 2006, 33 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, δηλώνει ότι θεωρεί ιστορικά δικαιωμένη την άποψη που εξέφραζε στο ΚΚΕ Εσωτερικού για τη στήριξη των μέτρων «φιλελευθεροποίησης» της χούντας από τον Σπύρο Μαρκεζίνη, που είχαν σκοπό να προσφέρουν κοινοβουλευτικό μανδύα στη δικτατορία:
- Το 1973 είχατε εκφράσει την άποψη πως η Αριστερά έπρεπε να εκμεταλλευθεί τα ανοίγματα του Σπύρου Μαρκεζίνη;
- Και εξακολουθώ να το πιστεύω. Χωρίς τα ανοίγματα του Μαρκεζίνη το Πολυτεχνείο ήταν αδιανόητο και υποστήριζα ότι στις εκλογές, όπου ο πολίτης θα είναι ο ίδιος υποχρεωμένος να συγκρουστεί με την δικτατορία, ήταν μια ευκαιρία να τεθεί σε κίνηση ο λαϊκός παράγοντας, ο οποίος έμεινε ακίνητος όταν έγινε η Μεταπολίτευση. Η Μεταπολίτευση έγινε απόντος του λαού.
- Είχατε αντιληφθεί την έκταση του Πολυτεχνείου και πού πήγαινε το πράγμα;
- Στην αρχή όχι, αλλά στην πορεία το συνειδητοποιήσαμε όλοι μαζί. Ήμασταν αντίθετοι συνολικά στα αναρχικά συνθήματα και προσπαθήσαμε να ενημερώσουμε μέσα στο Πολυτεχνείο ότι δεν ήταν αυτή η γραμμή που θα μπορούσε να είναι παραγωγική. Το θέμα ήταν κάτω η χούντα και όχι, κάτω ο καπιταλισμός, κάτω το κράτος και οι ανοησίες, οι οποίες διατυπώνονταν από τους αναρχικούς μέσα στο Πολυτεχνείο. Και τελικά επικράτησε αυτή η πολιτική.
«Αναρχικές εκδηλώσεις μιας οργανωμένης μειοψηφίας»
Κι εδώ, το διάγγελμα του δικτάτορα μετά την εξέγερση:
5 σχόλια:
μού 'χουν πει άνθρωποι απολύτως πιστευτοί - επειδή συμμετείχαν - Χεντ, ότι πέρα από τό "συμπαράσταση λαέ" και το "ελλάς ελλήνων φυλακισμένων" (και μερικά ακόμα άλλα τέτοια) ήδη από τις καταλήψεις τής νομικής υπήρχε τό σύνθημα "κάτω το κράτος" ...
φιλιά..
χάρη, μου δίνεις την ευκαιρία να συμπληρώσω και κάτι πάνω στο ποστ, για να μη γίνει παρεξηγήσιμο (ήδη τροποποίησα κάποιες φράσεις στο αρχικό), κυρίως με την έννοια της κριτικής -εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς- σε καταστάσεις και πρόσωπα που αφορούν μια εποχή που δεν είχα καν γεννηθεί.
Νομίζω ότι η περίπτωση του ΚΚΕ με τον στιγματισμό των 350 φοιτητών της Νομικής που προχώρησαν τότε σε κατάληψη του Πολυτεχνείου ως προβοκατόρων -ανάμεσά τους και μέλη της ΚΝΕ/αντι-ΕΦΕΕ- είναι κυρίως ενδεικτική της λογικής «συκοφαντούμε ό,τι δεν μπορούμε να ελέγξουμε», που εξακολουθεί να βρίσκεται σε ισχύ.
Όσο για τον Κύρκο, που είναι ασφαλώς σεβαστός για τους αγώνες, τις εξορίες και τις φυλακίσεις του, μπορώ να πω ότι αισθάνομαι ανακούφιση που υπήρχαν και κάποιοι «ακραίοι» για τα δεδομένα του στο Πολυτεχνείο. Και αυτό δεν αφορά τόσο τα συνθήματα, όπου λογικά όντως κυριάρχησαν τα «μη-αναρχικά» (έχει ενδιαφέρον πάντως αν δει κανείς το φύλλο της Πανσπουδαστικής ότι ως «αναρχικό/πρακτόρικο» θεωρούταν και το σύνθημα «Μάης 68»), όσο στο ότι σε άλλα διλήμματα της εποχής, όπως: εκλογές για σχηματισμό κυβέρνησης υποχείριο των στρατιωτικών ή όχι, συνέχιση της κατάληψης του Πολυτεχνείου μέχρι τέλους ή αποχώρηση, οι «ακραίοι» είχαν σαφώς πιο σωστή γραμμή.
και μια που συνεχίζεις, μού δίνεις και μένα την ευκαιρία Head να διευκρινίσω ότι τα "αναρχικά" συνθήματα γραφόντουσαν κυρίως (με μαρκαδόρο) στους τοίχους τής νομικής (δεν νομίζω ότι "ακούστηκαν" ποτέ π ο λ ύ δυνατά), γιατί τόσο η αντιεφεέ (τών σοβιετόφιλων) (που είχε το πάνω χέρι ανάμεσα στους φοιτητές τής νομικής) όσο και ο ρήγας φεραίος (τού κκε εσωτερικού μετά τη διάσπαση) (ο ρ.φ. κράτησε γερά τα ηνία στη φιλοσοφική) βρίσκαν λόγους για να τα πολεμούν, όπως ότι "δεν είναι τής παρούσης για να μην τρομάξουμε τους αστούς (που ήδη αρκετά τούς έχουμε τρομάξει)" και διάφορα άλλα τέτοια - που δεν ήταν καθόλου εκτός κλίματος τότε - ούτε και παράλογα εδώ που τα λέμε, γιατί τα παιδιά χρειαζόντουσαν την συμπαράσταση τού κόσμου - εξού και το πρώτο σε συχνότητα σύνθημα μαζί το "κάτω η χούντα" ήταν το "συμπαράσταση λαέ". Άτομα όμως (και κορίτσια κι αγόρια) γνωστα ως αναρχικοί, υπήρχαν φυσικά, και γενικά το κλίμα τών "απέξω μεγάλων" περί "συνεννόησης" με τον παπαδόπουλο ήταν μισητό και καταγέλαστο από όλες και όλους - νομίζω, απ' όσα ξέρω.
Τα ίδια περίπου έχω ακούσει κι εγώ, χάρη. Νομίζω επίσης πως όλη αυτή η εκ των υστέρων επίθεση στα «αναρχικά στοιχεία» έχει να κάνει και με τις αναφορές του Παπαδόπουλου στας «αναρχικάς ομάδας», από εκείνους δηλαδή που θέλησαν να δείξουν ότι δεν είχαν καμία σχέση με τις χουντικές κατηγορίες.
Έτσι είναι, και η λέξη "αναρχοκομμουνιστές" ήταν καραμέλα στα χουντικά διαγγέλματα από την νομική ήδη.
(Χάρηκα που σέ είδα κι αλλού σήμερα :) )
Δημοσίευση σχολίου