«Κάποιοι έχουν βαλθεί συστηματικά, συνειδητά και οργανωμένα να εξευτελίσουν τον ελληνικό πολιτισμό, τις αξίες του, τις ιδέες του και τις μορφές του»
Ο Peter Milligan μαζί με τον Davide Gianfelice έγραψαν φέτος ένα βιβλίο κόμιξ που διαδραματίζεται στη Greek Street στο Soho του Λονδίνου. Οι ήρωες και οι περιπέτειες τους παραπέμπουν στους αρχαιοελληνικούς μύθους, ενώ οι κριτικές μέχρι στιγμής είναι ιδιαίτερα θετικές. Όλα αυτά βέβαια μέχρι τη στιγμή που το βιβλίο υπέπεσε στην αντίληψη του Κώστα Γεωργουσόπουλου, ο οποίος χωρίς να το έχει διαβάσει, καθώς μια απλή περιγραφή των περιεχομένων του έφτανε και περίσσευε, άστραψε και βρόντηξε από τη στήλη του στα «Νέα» του Σαββάτου: Kομικ-ο-τραγικά
Δίσταζα να ξανασχολιάσω επιφυλλίδα του Γεωργουσόπουλου (αυτή πρέπει να είναι η τέταρτη φορά), αλλά εκτός του ότι το συγκεκριμένο άρθρο είναι ίσως ό,τι πιο αστείο έχω διαβάσει το τελευταίο διάστημα, η αναδημοσίευσή του στο σάιτ των «Νέων» παραλείπει τις δύο τελευταίες παραγράφους, στερώντας από τον αναγνώστη το καλύτερο σημείο του άρθρου. Να, λοιπόν, οι τρεις τελευταίες παράγραφοι:
Αν νομίζετε πως υπερβάλλω ή παρεξηγώ, διαβάστε στο ίδιο άρθρο τι γράφει στον επίλογο του κόμικς του ο συγγραφέας του σεναρίου Μίλιγκαν: Εξομολογείται την εμπειρία που είχε στα 13 του χρόνια, όταν έχασε όλα του τα χρήματα σε ένα παράνομο χαρτοπαίγνιο από έναν πλανόδιο παπατζή: «Ήταν, γράφει, ένα απόκοσμο συναίσθημα. Ένιωσα λες και τα χρήματά μου έγιναν καπνός, όχι από έναν επιδέξιο αεριτζή, αλλά από μια ανώτερη δύναμη. Αυτό που οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν Μοίρα. Ίσως ο Οιδίποδας είχε νιώσει κάτι παρόμοια συγκλονιστικό όταν ανακάλυπτε πως με τις προσεκτικά σχεδιασμένες μηχανορραφίες του, απλώς εκπλήρωνε την τρομερή προφητεία του Μαντείου των Δελφών. Το "Greek street" είναι μια νέα ματιά πάνω στις αρχαίες τραγωδίες που παίζονται καθημερινά στους μοντέρνους δρόμους του Σόχο με πρωταγωνιστές που ασυνείδητα ζουν τους ρόλους του Αγαμέμνονα, της Μήδειας, της Κλυταιμνήστρας. Είναι μια περίπλοκη ιστορία αιμομιξίας, δολοφονιών και διαίσθησης"».
Να αγαλλιάσουν οι μαϊμούδες και τα μαϊμουδέλια
Με το καλό να τα δούμε αυτά και στην Επίδαυρο για να αγαλλιάσουν οι μαϊμούδες, τα μαϊμουδέλια, οι μαϊμουδίτσες και οι ουρακοτάγκοι αλλά και οι αρκούδες που με τον χαλκά στη μύτη υπακούν στο ντέφι του αρκουδιάρη που τους καθοδηγεί: «Πως κάνουν, Μάρω στην Ευρώπη με τον Οιδίποδα, τι κάνει η Κλυταιμνήστρα στο κρεβάτι με τον Ορέστη; Πως κοιτάει, Μάρω, η Ηλέκτρα τη Μήδεια που σκοτώνει τα παιδιά της; Πως χτενίζεται ο Αγαμέμνονας στα λουτρά με τη γυμνή Κασσάνδρα;»
Θα μου πείτε, τώρα ξύπνησα, δεν έχουμε δει ανάλογα κομικοτραγικά στην Επίδαυρο, στο Ηρώδειο, στους Δελφούς; Ναι, αλλά μας έλειπε ο θεωρητικός κρίκος. Τον διαβάσατε τον ερίφη, δεκατριών χρονών έπαιζε χαρτιά με παπατζήδες, του φάγανε τα λεφτά τα λαμόγια στο Σόχο και ένιωσε σαν Οιδίποδας, τη χασούρα του Μοίρα και τον αεριτζή Πυθία. Τέτοιου είδους θεωρητικές πομφόλυγες της θλιβερής μας πλέον και πανεπιστημιακής κοινότητας διάβασα και για πρόσφατα τραγικά κόμικς. Οι άνθρωποι, αν δεν είναι για βρεγμένη σανίδα, είναι για λύπηση.
Sin City (ιστορίες λεωφορείων μέρος β’)
Λίγο μετά τις δωδεκάμισι το βράδυ περιμένοντας σε στάση επί της Πατησίων. Ένα τρόλεϋ φτάνει μετά από δέκα περίπου λεπτά. Ένας αρκετά ψηλός άντρας με χαρακτηριστικά ανατολικοευρωπαίου, την ώρα που ετοιμάζεται να κατέβει, σπρώχνει επιδεικτικά με δύναμη μια αφρικανή που βρίσκεται μπροστά του. Εκείνη αρχικά τα χάνει και μετά του ζητάει το λόγο. Εκείνος την ξανασπρώχνει διατηρώντας ένα καθαρά υποτιμητικό ύφος στο πρόσωπό του. Μόλις ο άντρας βγαίνει από το τρόλεϋ, η ίδια κατεβαίνει το σκαλί μαζί με άλλες τέσσερις αφρικανές φίλες της που στέκονταν δίπλα της και κρατώντας δυνατά τις τσάντες τους από τη μέση του φερμουάρ τρέχουν πίσω του και τον κυνηγάνε. Λίγες τσαντιές αργότερα, το έχει βάλει στα πόδια έντρομος, όσο πιο γρήγορα μπορεί για να ξεφύγει, ενώ οι πέντε φίλες τρέχουν να τον ξαναπιάσουν. Στο επόμενο τετράγωνο, μέσα από το τζάμι του τρόλεϋ βλέπουμε τις κοπέλες, ήρεμες πια, να συνεχίζουν με τα πόδια τη διαδρομή τους και τον τύπο να έχει γίνει άφαντος. Ναι, το γεγονός ότι η αγένεια, ο ρατσισμός κι η βία έχει γίνει πια αναπόσπαστο κομμάτι της αθηναϊκής καθημερινότητας και αφορά όλες τις κοινωνικές ομάδες ήταν ένα από τα πράγματα που σκέφτηκα - έλειπα ήδη περίπου ένα μήνα από εδώ και το σκηνικό με επανέφερε σε μια οικεία πραγματικότητα που είχα αρχίσει να ξεχνάω - ωστόσο δεν μπόρεσα να κρύψω ένα αυθόρμητο χαμόγελο μπροστά στην εικόνα της γυναικείας αλληλεγγύης και αλληλοϋποστήριξης που παρέπεμπε κάπως στην τύχη του Benicio Del Toro στο Sin City, έστω και σε μια πιο PG εκδοχή.
Ο Peter Milligan μαζί με τον Davide Gianfelice έγραψαν φέτος ένα βιβλίο κόμιξ που διαδραματίζεται στη Greek Street στο Soho του Λονδίνου. Οι ήρωες και οι περιπέτειες τους παραπέμπουν στους αρχαιοελληνικούς μύθους, ενώ οι κριτικές μέχρι στιγμής είναι ιδιαίτερα θετικές. Όλα αυτά βέβαια μέχρι τη στιγμή που το βιβλίο υπέπεσε στην αντίληψη του Κώστα Γεωργουσόπουλου, ο οποίος χωρίς να το έχει διαβάσει, καθώς μια απλή περιγραφή των περιεχομένων του έφτανε και περίσσευε, άστραψε και βρόντηξε από τη στήλη του στα «Νέα» του Σαββάτου: Kομικ-ο-τραγικά
Δίσταζα να ξανασχολιάσω επιφυλλίδα του Γεωργουσόπουλου (αυτή πρέπει να είναι η τέταρτη φορά), αλλά εκτός του ότι το συγκεκριμένο άρθρο είναι ίσως ό,τι πιο αστείο έχω διαβάσει το τελευταίο διάστημα, η αναδημοσίευσή του στο σάιτ των «Νέων» παραλείπει τις δύο τελευταίες παραγράφους, στερώντας από τον αναγνώστη το καλύτερο σημείο του άρθρου. Να, λοιπόν, οι τρεις τελευταίες παράγραφοι:
Αν νομίζετε πως υπερβάλλω ή παρεξηγώ, διαβάστε στο ίδιο άρθρο τι γράφει στον επίλογο του κόμικς του ο συγγραφέας του σεναρίου Μίλιγκαν: Εξομολογείται την εμπειρία που είχε στα 13 του χρόνια, όταν έχασε όλα του τα χρήματα σε ένα παράνομο χαρτοπαίγνιο από έναν πλανόδιο παπατζή: «Ήταν, γράφει, ένα απόκοσμο συναίσθημα. Ένιωσα λες και τα χρήματά μου έγιναν καπνός, όχι από έναν επιδέξιο αεριτζή, αλλά από μια ανώτερη δύναμη. Αυτό που οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν Μοίρα. Ίσως ο Οιδίποδας είχε νιώσει κάτι παρόμοια συγκλονιστικό όταν ανακάλυπτε πως με τις προσεκτικά σχεδιασμένες μηχανορραφίες του, απλώς εκπλήρωνε την τρομερή προφητεία του Μαντείου των Δελφών. Το "Greek street" είναι μια νέα ματιά πάνω στις αρχαίες τραγωδίες που παίζονται καθημερινά στους μοντέρνους δρόμους του Σόχο με πρωταγωνιστές που ασυνείδητα ζουν τους ρόλους του Αγαμέμνονα, της Μήδειας, της Κλυταιμνήστρας. Είναι μια περίπλοκη ιστορία αιμομιξίας, δολοφονιών και διαίσθησης"».
Να αγαλλιάσουν οι μαϊμούδες και τα μαϊμουδέλια
Με το καλό να τα δούμε αυτά και στην Επίδαυρο για να αγαλλιάσουν οι μαϊμούδες, τα μαϊμουδέλια, οι μαϊμουδίτσες και οι ουρακοτάγκοι αλλά και οι αρκούδες που με τον χαλκά στη μύτη υπακούν στο ντέφι του αρκουδιάρη που τους καθοδηγεί: «Πως κάνουν, Μάρω στην Ευρώπη με τον Οιδίποδα, τι κάνει η Κλυταιμνήστρα στο κρεβάτι με τον Ορέστη; Πως κοιτάει, Μάρω, η Ηλέκτρα τη Μήδεια που σκοτώνει τα παιδιά της; Πως χτενίζεται ο Αγαμέμνονας στα λουτρά με τη γυμνή Κασσάνδρα;»
Θα μου πείτε, τώρα ξύπνησα, δεν έχουμε δει ανάλογα κομικοτραγικά στην Επίδαυρο, στο Ηρώδειο, στους Δελφούς; Ναι, αλλά μας έλειπε ο θεωρητικός κρίκος. Τον διαβάσατε τον ερίφη, δεκατριών χρονών έπαιζε χαρτιά με παπατζήδες, του φάγανε τα λεφτά τα λαμόγια στο Σόχο και ένιωσε σαν Οιδίποδας, τη χασούρα του Μοίρα και τον αεριτζή Πυθία. Τέτοιου είδους θεωρητικές πομφόλυγες της θλιβερής μας πλέον και πανεπιστημιακής κοινότητας διάβασα και για πρόσφατα τραγικά κόμικς. Οι άνθρωποι, αν δεν είναι για βρεγμένη σανίδα, είναι για λύπηση.
Sin City (ιστορίες λεωφορείων μέρος β’)
Λίγο μετά τις δωδεκάμισι το βράδυ περιμένοντας σε στάση επί της Πατησίων. Ένα τρόλεϋ φτάνει μετά από δέκα περίπου λεπτά. Ένας αρκετά ψηλός άντρας με χαρακτηριστικά ανατολικοευρωπαίου, την ώρα που ετοιμάζεται να κατέβει, σπρώχνει επιδεικτικά με δύναμη μια αφρικανή που βρίσκεται μπροστά του. Εκείνη αρχικά τα χάνει και μετά του ζητάει το λόγο. Εκείνος την ξανασπρώχνει διατηρώντας ένα καθαρά υποτιμητικό ύφος στο πρόσωπό του. Μόλις ο άντρας βγαίνει από το τρόλεϋ, η ίδια κατεβαίνει το σκαλί μαζί με άλλες τέσσερις αφρικανές φίλες της που στέκονταν δίπλα της και κρατώντας δυνατά τις τσάντες τους από τη μέση του φερμουάρ τρέχουν πίσω του και τον κυνηγάνε. Λίγες τσαντιές αργότερα, το έχει βάλει στα πόδια έντρομος, όσο πιο γρήγορα μπορεί για να ξεφύγει, ενώ οι πέντε φίλες τρέχουν να τον ξαναπιάσουν. Στο επόμενο τετράγωνο, μέσα από το τζάμι του τρόλεϋ βλέπουμε τις κοπέλες, ήρεμες πια, να συνεχίζουν με τα πόδια τη διαδρομή τους και τον τύπο να έχει γίνει άφαντος. Ναι, το γεγονός ότι η αγένεια, ο ρατσισμός κι η βία έχει γίνει πια αναπόσπαστο κομμάτι της αθηναϊκής καθημερινότητας και αφορά όλες τις κοινωνικές ομάδες ήταν ένα από τα πράγματα που σκέφτηκα - έλειπα ήδη περίπου ένα μήνα από εδώ και το σκηνικό με επανέφερε σε μια οικεία πραγματικότητα που είχα αρχίσει να ξεχνάω - ωστόσο δεν μπόρεσα να κρύψω ένα αυθόρμητο χαμόγελο μπροστά στην εικόνα της γυναικείας αλληλεγγύης και αλληλοϋποστήριξης που παρέπεμπε κάπως στην τύχη του Benicio Del Toro στο Sin City, έστω και σε μια πιο PG εκδοχή.
11 σχόλια:
Το δεύτερο: απολαυστικό! Με έκανε να θέλω να ήμουν εκεί.
Το πρώτο: ήμουν σίγουρος ότι θα το πρόσεχες. Το πιο αστείο είναι ότι ο Γεωργουσόπουλος τονίζει πως -σίγουρα όχι τυχαία- όλες αυτές οι προσπάθειες "εξευτελισμού" των μύθων και της ιστορίας γίνονται μόνο με στόχο την ελληνική μυθολογία και ιστορία, και ότι κανείς δεν θα τολμούσε να κάνει κάτι παρόμοιο με το παρελθόν της Γαλλίας ή της Γερμανίας.
Προφανώς δεν έχει δει ποτέ του ούτε Αστερίξ, ούτε Μόντι Πάιθονς, ούτε Μαύρη Οχιά.
Ή το South Park... εντωμεταξύ με δύο λεπτά ψάξιμο βρήκα το "Battle Pope" που νομίζω ότι απαντάει στο ερώτημα του Γεωργουσόπουλου «έχετε δει κόμικς με ήρωές του Πάπες;»
Για μένα το κορυφαίο στο άρθρο είναι η βεβαιότητά του πως σκοπός του κόμιξ είναι να εξευτελίσει τον ελληνικό πολιτισμό, ως μέρος οργανωμένου σχεδίου! Και το κόμιξ που περιγράφει όχι μόνο δεν είναι σατιρικό, αλλά φόρος τιμής στο αρχαιοελληνικό δράμα. Τι να περιμένει κανείς όμως από τύπους που χάνουν το χαρτζιλίκι τους από παπατζήδες στα 13 τους; Από τότε φαινόταν η ανευθυνότητα κι η αισχρότητά τους!
τρελαίνομαι να ρωτάω τις ατομάρες που πιστεύουν στους ανθέλληνες κ την παγκόσμια συνωμοσία εναντίων μας "γιατί". γιατί ηρακλή πουαρώ μου, θέλει πχ αυτό το χαρτόμουτρο να εξευτελίσει τον ελληνικό πολιτισμό? συνήθως δεν απαντάνε ή αλλάζουν θέμα, γαμάτο!
(το κομιξάκι πολύ ενδιαφέρον φαίνεται, άμαζον σου 'ρχομαι)
βλέπω στο άμαζον πως είναι σε τεύχη, θα πορωθώ!
Αν επρόκειτο για έναν τυπικό ελληνοβαρεμένο τύπο, δε θα είχα ασχοληθεί με το τι κάθεται και γράφει. Να βλέπεις τον Γεωργουσόπουλο όμως, με τόσα έργα πίσω του και τη φήμη του «κορυφαίου θεατράνθρωπου της χώρας», να αμολάει τέτοιες κοτσάνες, είναι πραγματικά απίστευτο.
Βλέπω πως το άρθρο του όμως λειτούργησε πολύ καλά σαν γκρίζα διαφήμιση! Να σου πω την αλήθεια πάντως δε με πολυέψησε το κόμικς - στο Άμαζον το βλέπω εξαντλημένο, ρίξε μια ματιά κι εδώ.
Kαλα που μας ενημερωνετε, αγαπητε Ηead Charge, για τετοια αρθρα και γεγονοτα στην Ελλ.επικρατεια.
Πως αλλιως να μαθει κανεις για τον υπερβαλλοντα ζηλο που εχουν καποιοι θεματοφυλακες της Ελληνικης κληρονομιας; ;(
Οσο για το Sin City, ν αγιασει το χερακι των κοριτσιων και οσων αλλων τιμωρουν ρατσιστικες, ή οτιδηποτε αλλες υποτιμητικες συμπεριφορες...
Τα σεβη μας απο Sverige :)
ωραία τα κορίτσια Χέντ! (μακάρι να δείχναν τέτοια αλληλεγγύη και οι "λευκές" ντόπιες μεταξύ τους - δεν έχω δει τιποτα τέτοιο - προς το παρόν - η αισιοδοξία όμως θα μέ φάει)
:))))))))
όσο για τον (κ.) Γ. - τι να λέμε τώρα ... ο άνθρωπος αποτελεί το (λαμπρό) απαύγασμα τής τεταρτοκοσμικής (ελλείψει πεμπτοκοσμικής)καθυστέρησης συντήρησης και βλακείας τής (ένδοξης) ντόπιας ιντελιγκέντσιας :(
τι Αστερίξ να'χει δει ... γι' αυτόν δεν θα υπήρχε ρόλος ούτε στο "ρωμαϊκό" χωριό, ούτε στο άλλο το χωριό, τό "μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μή δώστε" (αν υπήρχε τέτοιο χωριό βιρτσουαλ για τούς διανοούμενούς μας, πέραν τού υπαρκτού...)
:(((((((
@Elva: αυτά τα λες από την ασφάλεια της Σουηδίας, καθώς όπως λέει ο Γεωργουσόπουλος κανείς «κατεδαφιστής» δε δέχεται να γελοιοποιήσει τα «βόρεια ήθη των προτεσταντών»!
@Χάρη: προσωπικά, ίσως και μόνο λόγω των στίχων που έχει γράψει για ορισμένα σπουδαία έργα του Μαρκόπουλου, θα δίσταζα να του αποδώσω συγκεκριμένους χαρακτηρισμούς (όχι πως έχεις επί της ουσίας άδικο). Πάντως, τα τελευταία χρόνια, οι επιφυλλίδες του με κουφαίνουν όλο και πιο πολύ.
Έθεσες όμως ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «ποιος χαρακτήρας του Αστερίξ θα ήταν ο Γεωργουσόπουλος;» Χμ, ίσως ο Αυτοματίξ για την κριτική που ασκεί στα ψάρια του Αλφαβητίξ με αποτέλεσμα να προκαλούνται θρυλικοί καυγάδες στο χωριό; Αν και ο Γ. μάλλον με τα φρέσκα έχει πρόβλημα κι όχι με τα μπαγιάτικα.
Head Charge
Aμα θελεις, να ξαναπω τα ιδια και απο την...ανασφαλεια της Ελλαδας!
:)
Καλα, για ποια ήθη των προτεσταντών
μιλαει; Εγω εδω τοσα χρονια και δεν ειχα καταλαβει οτι οι Βορειοι εχουν και...ηθη! χεχε
Μα αυτό λέμε τόση ώρα, είστε τόσο αήθεις εκεί πάνω, που έχετε βαλθεί να εξευτελίσετε τον πολιτισμό μας από τη ζήλια σας! :)
A, OK, τωρα μαλιστα συμφωνουμε, παλληκαρι! :P
Δημοσίευση σχολίου