"Πού είναι η εποχή που ήμασταν αυτοκίνητα, αεροπλάνα επιστρατεύοντας τα σεντόνια, τα μαξιλάρια, τις σκούπες, τα φαράσια, ακόμη και το τηγάνι της μητέρας για ασπίδα, την κατσαρόλα για περικεφαλαία αλλά όχι μόνοι, με τον αδελφό, τον γείτονα, τον φίλο. Πού είναι η εποχή που μια μοναδική ψωριάρικη συκιά στο γειτονικό οικόπεδο γινόταν το δέντρο του Ταρζάν, όπου καλοκαιριάτικα με μοναδικό ρουχαλάκι το μπλε παντελονάκι της γυμναστικής παριστάναμε τον Ταρζάν, ξεσηκώνοντας τη γειτονιά με τις κραυγές μας καλώντας σε βοήθεια τους ελέφαντες;"
(Κώστας Γεωργουσόπουλος, «Τα Νέα», 22.11.2008)
Διαβάζοντας την επιφυλλίδα του Κ. Γεωργουσόπουλου στα χθεσινά «Νέα» με τίτλο «Από την παρέα στον παρία» - όπου επιστρατεύοντας πολλά γνωστά στερεότυπα, οικτίρει τα παιδιά του σήμερα (για την ακρίβεια την ψυχαγωγία των σημερινών παιδιών), πέφτοντας στη γνωστή παγίδα των αντίστοιχων συγκρίσεων: την καταφυγή στη νοσταλγία για τη δική του παιδική ηλικία με όλη την επακόλουθη ωραιοποίηση - συνειρμικά, σκέφτηκα αμέσως αυτό:
Monty Pythons - Four Yorkshiremen
Για να διαβάσετε τους διαλόγους πατήστε εδώ.
Διαβάζοντας πως το σκετς πρωτοπαίχτηκε το 1967-68 (αναφέρεται δηλαδή στη σχέση γονιών-παιδιών 2 γενιές πριν), αναρωτιέται κανείς αν θα λέμε κι εμείς το ίδιο σε 30-40 χρόνια…
(Κώστας Γεωργουσόπουλος, «Τα Νέα», 22.11.2008)
Διαβάζοντας την επιφυλλίδα του Κ. Γεωργουσόπουλου στα χθεσινά «Νέα» με τίτλο «Από την παρέα στον παρία» - όπου επιστρατεύοντας πολλά γνωστά στερεότυπα, οικτίρει τα παιδιά του σήμερα (για την ακρίβεια την ψυχαγωγία των σημερινών παιδιών), πέφτοντας στη γνωστή παγίδα των αντίστοιχων συγκρίσεων: την καταφυγή στη νοσταλγία για τη δική του παιδική ηλικία με όλη την επακόλουθη ωραιοποίηση - συνειρμικά, σκέφτηκα αμέσως αυτό:
Monty Pythons - Four Yorkshiremen
Για να διαβάσετε τους διαλόγους πατήστε εδώ.
Διαβάζοντας πως το σκετς πρωτοπαίχτηκε το 1967-68 (αναφέρεται δηλαδή στη σχέση γονιών-παιδιών 2 γενιές πριν), αναρωτιέται κανείς αν θα λέμε κι εμείς το ίδιο σε 30-40 χρόνια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου