Ωραίος τίτλος, έτσι; Πάντοτε ήθελα να αναφερθώ στον εαυτό μου σε τρίτο πρόσωπο - κατά το πρότυπο του Ιούλιου Καίσαρα και του Νομάρχη (π.χ. «ο Νομάρχης μιλάει πάντα καθαρά κι αντρίκεια») - και το blogging ήταν η μοναδική λύση!
Το πρώτο πράγμα που έκανε εντύπωση μπαίνοντας στο Fuzz στην αρχή της Βουλιαγμένης ήταν το πλήθος (μέτρησα γύρω στα 8) κορίτσια και αγόρια που σε ρωτούσαν «Καπνίζετε;». Όχι, δεν εκπροσωπούσαν κάποια πιλοτική αντικαπνιστική πρωτοβουλία, αλλά γνωστή μάρκα τσιγάρων με σύμβολο συμπαθές θηλαστικό της ερήμου. Ζωσμένα με δειγματολόγια-βιτρίνες σχεδόν στενοχωριούνταν όταν έπεφταν σε μη καπνιστές. Όπως μπορεί εύκολα να υποθέσει κανείς, μέχρι να ξεκινήσει η συναυλία (με την αναμενόμενη καθυστέρηση 1 ώρας και κάτι από τη θεωρητική ώρα έναρξης), ένα ντουμάνι πυκνού καπνού είχε κυκλώσει τον χώρο.Η μπάντα του Tony Allen ήταν καταπληκτική. Δυστυχώς τα ονόματα των 4 μουσικών που τον συνόδευαν δεν έγιναν γνωστά σε κανένα δελτίο τύπου (ούτε κι ήταν εύκολο να βρεθούν με ένα γρήγορο ψάξιμο στο Γκουγκλ), υποθέτω πάντως ότι πρόκειται για μουσικούς που συμμετέχουν στον δίσκο που ηχογραφεί αυτήν την περίοδο και δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη.
Δύο λευκοί (μάλλον γαλλικής καταγωγής), ο ένας στα keyboards, ο άλλος - με cool σκούρα γυαλιά μονίμως φορεμένα - έχοντας αναλάβει την τρομπέτα, αλλά και τον ρόλο να «ξεσηκώσει» το κοινό χτυπώντας συνοδευτικά κρουστά (όπως το shekere) με αντίστοιχες χορευτικές κινήσεις. Δυο μαύροι με παρόμοια dreadlocks στο κεφάλι, ο ένας στην κιθάρα, ο άλλος στο μπάσο, αμφότεροι εξαιρετικοί players.
Ο ίδιος ο Tony Allen, πίσω από τα κρουστά του (επίσης με χαρακτηριστικά μεγάλα shades-καθρέφτες), επιβεβαίωσε το γεγονός ότι θεωρεί περιττή την κίνηση του σώματος την ώρα του drumming (αντιθέτως προτιμάει να είναι συγκεντρωμένος), αφήνοντας μόνο χέρια και πόδια να κάνουν τη δουλειά. Αυτό βέβαια καθόλου δε σήμαινε ότι έπαιζε ανέκφραστος, καθώς ένα μεγάλο χαμόγελο σχηματιζόταν στα χείλη του κάθε φορά που το ενθουσιώδες κοινό συμμετείχε είτε χειροκροτώντας είτε κρατώντας τον ρυθμό. Με ιδιαίτερα low profile μιλούσε λίγο (και σιγανά) στην αρχή για να μας πει “let’s not talk and just play, OK?” και λίγο αργότερα “Please, keep the pipe down, OK?”.Παρότι στις τελευταίες του συνεργασίες πειραματίστηκε με hip-hop και ενίοτε ηλεκτρονικούς ήχους, μας έπαιξε καθαρό afrobeat, πυκνό, funky και bass-heavy, με επαναλαμβανόμενες call-and-response φράσεις στα φωνητικά, όπως ακριβώς έγινε γνωστό από τους Nigeria 70 του Fela Kuti. Με ρεπερτόριο αποκλειστικά από τη solo πορεία του (γνώρισα τα Asiko, Kindness και Black Voices), άφησε χώρο στον ίδιο και στους μουσικούς του να σολάρουν, ενώ συχνά τα κομμάτια τέλειωναν (ή έφταναν σε κορύφωση) μέσα σε σχεδόν rock τζαμάρισμα. Μετά από μιάμιση ώρα η μπάντα αποχώρησε μέσα σε γενική αποθέωση, με όλους τους μουσικούς και ιδιαίτερα τον Tony να νιώθει συγκίνηση και να μας ευχαριστεί πολλαπλά, και τα πρόσωπα στο κοινό φωτεινά και ειλικρινά ευτυχισμένα.
Επιστροφή στη σκηνή για ένα encore (μια δεκάλεπτη-και-κάτι εκτέλεση του Ariya) και νέα έξοδος σε γενικό χειροκρότημα. Δεύτερο encore δεν υπήρξε (παρά τη νέα προσπάθεια).
Στα μικρά της συναυλίας (αυτά που συζητάς με τους φίλους σου και γελάς), ένας μεσήλικας τύπος με intellectual παρουσιαστικό (γυαλιά, μουσάκι κτλ), που κάθε τόσο έβγαζε έναν σπηλαιώδη βρυχηθμό «yeeeeeeeaahh!» (φανταστείτε τον Gerard Butler στους 300) με αποτέλεσμα τόσο να μας κοψοχολιάζει, αλλά και να με γεμίσει σάλια… Επίσης, η συνήθεια του να ανοίγεις κουβεντούλα - αν και παρατηρήθηκε σε μικρότερο βαθμό από ό,τι συνήθως - παραμένει ενοχλητική για τους διπλανούς, κι όχι, το ότι η μουσική είναι jazz (με την ευρεία έννοια του όρου) και mainly instrumental δε σημαίνει ότι μπορούμε ταυτόχρονα να λύνουμε και τα προσωπικά μας (καταραμένε Woody Allen!).
Εν ολίγοις, μια θαυμάσια συναυλία, από αυτές που χωρίς πολύ hype, αξίζουν και με το παραπάνω. Εφάμιλλη εκείνης των Manu Dibango & Ray Lema στον ίδιο χώρο (όταν λεγόταν Club 22), πριν από μερικά χρόνια.
(φωτογραφική δεν είχα μαζί μου - αυτή του κινητού είναι άθλια - οπότε μάλλον θα κλέψω τις φωτό από κανένα άλλο live review, όταν το πετύχω).
(update: φωτό από το avopolis)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου