Δέκα χρόνια συμπληρώθηκαν χθες από την ημέρα του θανάτου του Dennis Brown, σε ηλικία 42 ετών. Ανήκει σίγουρα μέσα στην πεντάδα των κορυφαίων μορφών της reggae, με τη χαρακτηριστική βαθιά soulful φωνή του - ώριμη ήδη από τα εφηβικά του χρόνια - να αποτελεί μέχρι σήμερα, περισσότερο από ό,τι κάθε άλλου reggae τραγουδιστή, πρότυπο και σημείο αναφοράς για όσους ακολούθησαν.
Το σπουδαιότερο πιθανότατα έργο του βρίσκεται στα τραγούδια που έγραψε σε συνεργασία με τον παραγωγό Winston “Niney The Observer” Holness στο διάστημα 1973-1975, όταν ο ίδιος ήταν δηλαδή μεταξύ 16 και 18 ετών. Ακούγοντας αυτό το υλικό, ο Bob Marley τον χαρακτήρισε “the best reggae singer in the world”.
Εδώ σε μία από τις πρώτες βιντεοσκοπημένες εμφανίσεις του σε φεστιβάλ, τραγουδάει το Whip Them Jah Jah μπροστά σε ενθουσιώδες κοινό:
Εξίσου σημαντικό και το σύνολο των τραγουδιών και δίσκων που κυκλοφόρησε σε παραγωγή του Joe Gibbs λίγο αργότερα.
Εδώ, σε ένα πολύ φημισμένο live του στο Montreux της Ελβετίας το 1979 (αξίζει να αποκτήσει κανείς και το αντίστοιχο DVD) τραγουδάει το Milk & Honey, ίσως από τον σπουδαιότερο LP του, το “Visions” του 1978:
Το Money In My Pocket στη δεύτερη εκτέλεσή του, το 1979, γίνεται παγκόσμια επιτυχία και τον φέρνει στο Top of the Pops (η μπάντα παίζει σίγουρα playback, ο ίδιος φαίνεται πάντως να τραγουδάει live):
Η δεκαετία του ’80 ξεκινάει με τον ίδιο να εκσυγχρονίζει τον ήχο του, με τη βοήθεια των Sly & Robbie, την εποχή που οι παραγωγές/ενορχηστρώσεις των τελευταίων (από τους Black Uhuru και τον Ini Kamoze μέχρι την Grace Jones και τον Bill Laswell) τους έφερναν στην αιχμή της διεθνούς καινοτομίας. Revolution:
Από τα ίδια sessions και το Have You Ever, σε πιο lover’s rock ύφος, εδώ σε unplugged εκτέλεση:
Λίγο μετά τον θάνατο του Bob Marley, κλείνει συμβόλαιο με την A&M, που προσπάθησε αποτυχημένα να τον κάνει δημοφιλή σε ένα πιο ευρύ ακροατήριο, δίνοντας πιο pop, R&B, αλλά και disco κατευθύνσεις στη μουσική του. Κάπου εδώ τελειώνει και η χρυσή του εποχή.
Εδώ, άλλο ένα κλασικό κομμάτι του, το Promised Land, επάνω στον δημοφιλή dub/roots ρυθμό του Love Fire των Aswad:
Συνεχίζει και στη δεκαετία του ’90 να κυκλοφορεί δίσκους, ίσως υπερβολικά πολλούς (ενίοτε και 4 άλμπουμ τον χρόνο), άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο καλούς.
Εδώ, κάπου γύρω στο 1990, τραγουδάει live ένα από τα ωραιότερα κομμάτια που ηχογράφησε στο στούντιο του Joe Gibbs, το Should I:
Την ίδια περίοδο λέγεται ότι οι καταχρήσεις είχαν αρχίσει να καταβάλλουν σοβαρά την υγεία του, με τη φωνή του ήδη να έχει χάσει ένα κομμάτι από την παλιά της αίγλη. Επιστρέφοντας από μία συναυλία στη Βραζιλία, εισάγεται εσπευσμένα σε νοσοκομείο της Τζαμάικας, πάσχοντας από πνευμοθώρακα. Έχοντας τον οργανισμό του ήδη αρκετά εξασθενημένο, θα πεθάνει την 1η Ιουλίου του 1999, μόλις 42 ετών.
Εδώ, λίγα χρόνια πριν το θάνατό του, τραγουδάει το Here I Come, θυμίζοντας την εποχή της συνεργασίας του με τον Niney The Observer:
ΥΓ. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ονόματα της αμερικάνικης indie σκηνής, οι Mountain Goats - ουσιαστικά το προσωπικό όχημα του John Darnielle - ηχογραφούν το 2005 το Song For Dennis Brown. Βρίσκεται στον δίσκο "The Sunset Tree", ένα χρονικό αναμνήσεων της προβληματικής και αδιέξοδης συμβίωσης του Darnielle με τον πατριό του (βλ. εδώ). Από τη μελαγχολία και πικρότητα των στίχων δεν εξαιρείται και το συγκεκριμένο κομμάτι:
On the day that Dennis Brown's lung collapsed,
Spring rain was misting down on Kingston.
And down at the harbour
Local cops were intercepting an inbound shipment.
And for a while there it was chaos
As they handcuffed and then roughed up some sailors.
On the day my lung collapses
It's not going to be much different.
On the day that Dennis Brown's habits caught up with him,
School children sang in choirs.
And out behind the Chinese restaurants
Guys were jumping into dumpsters.
And the stench was overbearing,
But they were past the point of caring.
On the day my habits catch up with me
I'll be down among the jumpers.
And when the birds come home in spring,
We will fill them full of buckshot.
And jets of contaminated blood
Will cloud the rivers and the lakes.
It took all the coke in town
Τo bring down Dennis Brown.
On the day my lung collapses
We’ll see just how much it takes.
Το σπουδαιότερο πιθανότατα έργο του βρίσκεται στα τραγούδια που έγραψε σε συνεργασία με τον παραγωγό Winston “Niney The Observer” Holness στο διάστημα 1973-1975, όταν ο ίδιος ήταν δηλαδή μεταξύ 16 και 18 ετών. Ακούγοντας αυτό το υλικό, ο Bob Marley τον χαρακτήρισε “the best reggae singer in the world”.
Εδώ σε μία από τις πρώτες βιντεοσκοπημένες εμφανίσεις του σε φεστιβάλ, τραγουδάει το Whip Them Jah Jah μπροστά σε ενθουσιώδες κοινό:
Εξίσου σημαντικό και το σύνολο των τραγουδιών και δίσκων που κυκλοφόρησε σε παραγωγή του Joe Gibbs λίγο αργότερα.
Εδώ, σε ένα πολύ φημισμένο live του στο Montreux της Ελβετίας το 1979 (αξίζει να αποκτήσει κανείς και το αντίστοιχο DVD) τραγουδάει το Milk & Honey, ίσως από τον σπουδαιότερο LP του, το “Visions” του 1978:
Το Money In My Pocket στη δεύτερη εκτέλεσή του, το 1979, γίνεται παγκόσμια επιτυχία και τον φέρνει στο Top of the Pops (η μπάντα παίζει σίγουρα playback, ο ίδιος φαίνεται πάντως να τραγουδάει live):
Η δεκαετία του ’80 ξεκινάει με τον ίδιο να εκσυγχρονίζει τον ήχο του, με τη βοήθεια των Sly & Robbie, την εποχή που οι παραγωγές/ενορχηστρώσεις των τελευταίων (από τους Black Uhuru και τον Ini Kamoze μέχρι την Grace Jones και τον Bill Laswell) τους έφερναν στην αιχμή της διεθνούς καινοτομίας. Revolution:
Από τα ίδια sessions και το Have You Ever, σε πιο lover’s rock ύφος, εδώ σε unplugged εκτέλεση:
Λίγο μετά τον θάνατο του Bob Marley, κλείνει συμβόλαιο με την A&M, που προσπάθησε αποτυχημένα να τον κάνει δημοφιλή σε ένα πιο ευρύ ακροατήριο, δίνοντας πιο pop, R&B, αλλά και disco κατευθύνσεις στη μουσική του. Κάπου εδώ τελειώνει και η χρυσή του εποχή.
Εδώ, άλλο ένα κλασικό κομμάτι του, το Promised Land, επάνω στον δημοφιλή dub/roots ρυθμό του Love Fire των Aswad:
Συνεχίζει και στη δεκαετία του ’90 να κυκλοφορεί δίσκους, ίσως υπερβολικά πολλούς (ενίοτε και 4 άλμπουμ τον χρόνο), άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο καλούς.
Εδώ, κάπου γύρω στο 1990, τραγουδάει live ένα από τα ωραιότερα κομμάτια που ηχογράφησε στο στούντιο του Joe Gibbs, το Should I:
Την ίδια περίοδο λέγεται ότι οι καταχρήσεις είχαν αρχίσει να καταβάλλουν σοβαρά την υγεία του, με τη φωνή του ήδη να έχει χάσει ένα κομμάτι από την παλιά της αίγλη. Επιστρέφοντας από μία συναυλία στη Βραζιλία, εισάγεται εσπευσμένα σε νοσοκομείο της Τζαμάικας, πάσχοντας από πνευμοθώρακα. Έχοντας τον οργανισμό του ήδη αρκετά εξασθενημένο, θα πεθάνει την 1η Ιουλίου του 1999, μόλις 42 ετών.
Εδώ, λίγα χρόνια πριν το θάνατό του, τραγουδάει το Here I Come, θυμίζοντας την εποχή της συνεργασίας του με τον Niney The Observer:
ΥΓ. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ονόματα της αμερικάνικης indie σκηνής, οι Mountain Goats - ουσιαστικά το προσωπικό όχημα του John Darnielle - ηχογραφούν το 2005 το Song For Dennis Brown. Βρίσκεται στον δίσκο "The Sunset Tree", ένα χρονικό αναμνήσεων της προβληματικής και αδιέξοδης συμβίωσης του Darnielle με τον πατριό του (βλ. εδώ). Από τη μελαγχολία και πικρότητα των στίχων δεν εξαιρείται και το συγκεκριμένο κομμάτι:
On the day that Dennis Brown's lung collapsed,
Spring rain was misting down on Kingston.
And down at the harbour
Local cops were intercepting an inbound shipment.
And for a while there it was chaos
As they handcuffed and then roughed up some sailors.
On the day my lung collapses
It's not going to be much different.
On the day that Dennis Brown's habits caught up with him,
School children sang in choirs.
And out behind the Chinese restaurants
Guys were jumping into dumpsters.
And the stench was overbearing,
But they were past the point of caring.
On the day my habits catch up with me
I'll be down among the jumpers.
And when the birds come home in spring,
We will fill them full of buckshot.
And jets of contaminated blood
Will cloud the rivers and the lakes.
It took all the coke in town
Τo bring down Dennis Brown.
On the day my lung collapses
We’ll see just how much it takes.
2 σχόλια:
Πολύ ωραίο post. Το μόνο που παρέλειψες είναι η υπόθεση του DEB label που ίδρυσε ο ίδιος (νομίζω παίζουν μερικές δισκάρες και εκεί). Αλλά πάλι νομίζω το θέμα του post είναι ο Dennis Brown σαν performer. Οπότε πάσο :-)
Maximum Respect !
Cheers, mate!
Αρχικά, σκόπευα να φτιάξω κάποιο podcast, αλλά λόγω έλλειψης χρόνου κατέφυγα στο γιουτιούμπ να δω τι παίζει από Dennis live και ανέβασα στα γρήγορα ένα ποστ. Εντωμεταξύ ετοίμαζα και κάτι για τους Primal Scream για να ανέβει πριν τη συναυλία τους, αλλά κι αυτό πήρε αναβολή...
Όντως υπάρχουν εξαιρετικά κομμάτια και στα self-produced της DEB, όπως και κάποια από τα early tracks του σε παραγωγή Derrick Harriott, Phil Pratt κ.ά.
Για όποιον ψάχνει από πού να αρχίσει με τον Dennis Brown, να προτείνω 5 δίσκους/συλλογές, που είναι σχετικά εύκολο να βρεθούν:
Some Like It Hot (Heartbeat)
Open The Gate (Heartbeat)
Visions (Shanachie)
Words Of Wisdom (Shanachie)
The Promised Land (Blood & Fire)
Οι πρώτες δύο συλλογές καλύπτουν ένα πολύ μεγάλο μέρος της εποχής Niney, οι δύο επόμενοι είναι οι καλύτεροι δίσκοι του με τον Joe Gibbs και ο τελευταίος έχει self-produced υλικό (το "Joseph's Coat Of Many Colors" LP συν bonus tracks). Παίζουν και άλλοι πολλοί αξιόλογοι, αλλά αυτοί είναι μια καλή αρχή...!
Δημοσίευση σχολίου