3.7.10

«Για τους μαχαιρωμένους»


Οι μαχαιρωμένοι περιμένουν δικαιοσύνη. Οι ληστεμένοι και σφαγμένοι περιμένουν δικαιοσύνη, αλλά αυτή αργεί να φανεί. Οι ληστεμένοι, σφαγμένοι και διασυρμένοι περιμένουν την καταιγίδα των δακρύων που θα ξεπλύνει τα αίματα, μα αντί γι’ αυτήν ξεπηδούν χάχανα από παντού.

Οι ληστεμένοι, σφαγμένοι, διασυρμένοι και προδομένοι περιμένουν τουλάχιστον από μας να μην τους ξεχνάμε και να μη γελάμε μαζί με τον κοινό εχθρό, μα εμείς κυλιόμαστε στις ίδιες κοίτες με τους διώκτες μας συμφωνώντας εμπράκτως μαζί τους.

Οι μαχαιρωμένοι ανήμποροι περιμένουν δικαιοσύνη κι εμείς πιστεύουμε πως αυτή κάποτε θα έρθει από μόνη της. Οι μαχαιρωμένοι υπήρξαν αφελείς και την έπαθαν, εμείς είμαστε πιο αφελείς και θα την πάθουμε τρις χειρότερα.

(Γιώργος Ιωάννου, «Καταπακτή» - πεζά κείμενα, εκδόσεις Γνώση, 1982)

2 σχόλια:

χαρη είπε...

τι να πω τώρα, ένα ( 1 ) σχόλιο είπα κι εγώ να σού αφήσω παραπάνω, και τό'βγαλε σε αναρίθμητα πολλαπλά : εδώ σε πόσα θα το βγάλει δλδ; :)

ειδοποιώ λοιπόν τον blogger, Head, ότι επιθυμώ να σού πω απλώς και άπαξ πως είναι, και για μένα, πολύ καλός, πολύ συχνά, ο ιωάννου...

head charge είπε...

χάρη, όλα εντάξει, έπεσε ψαλίδι στα σχόλια του από πάνω ποστ, γιατί έκανε πολύ ηχώ. ;)

Το συγκεκριμένο σύντομο κείμενό του Ιωάννου μου φάνηκε κι εμένα πολύ καλό, χωράει και αρκετές ερμηνείες.

Να βάλω και μερικά λινκ: Εδώ, ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα στον Ιωάννου από τις Επτά Ημέρες της Καθημερινής κι εδώ μια συλλογή από πεζά και ποιήματα.