Το καλοκαίρι του 1990 μόλις είχα τελειώσει την Τετάρτη Δημοτικού. Το Μουντιάλ της Ιταλίας ήταν η πρώτη διοργάνωση που κάθισα να παρακολουθήσω από την αρχή μέχρι το τέλος. Παρότι γενικά το συγκεκριμένο τουρνουά δε θεωρήθηκε ιδιαίτερα θεαματικό –και αποστασιοποιημένος μετά από τόσα χρόνια εκτιμώ ότι όντως δεν ήταν– είχα ενθουσιαστεί τόσο πολύ, που όλο το καλοκαίρι γέμιζα τετράδια ζωγραφίζοντας εμφανίσεις ομάδων και σημειώνοντας τα αποτελέσματα των αγώνων, καθώς τους είχα απομνημονεύσει όλους, ξεκινώντας από την πρώτη φάση των ομίλων μέχρι και τον τελικό.
Αμφιβάλλω αν όλα αυτά θα είχαν συμβεί στην περίπτωση που πρεμιέρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου δεν είχε τύχει να είναι η αναμέτρηση Αργεντινής-Καμερούν. Η αναπάντεχη ήττα της πρωταθλήτριας κόσμου από το ποδοσφαιρικά παντελώς άσημο έως τότε Καμερούν πανηγυρίστηκε με άτεχνους χορούς, αυτοσχέδια συνθήματα και φωνές από εμένα, ενθουσιασμό που μοιραζόμουν με τα δύο μεγαλύτερα αδέρφια μου. Στη συνέχεια της πορείας των Καμερουνέζων στο Μουντιάλ κάθε ματς είχε το δικό του ξεχωριστό χαρακτήρα, συνοπτικά θυμίζω: νίκη επί της Ρουμανίας, με την πρώτη παρουσία του Ροζέ Μιλά ως αλλαγή, η συντριπτική αλλά ανώδυνη ήττα από την Σοβιετική Ένωση στην τελευταία εμφάνισή της σε Παγκόσμιο Κύπελλο (παιχνίδι που δε μεταδόθηκε ζωντανά αλλά είδαμε φάσεις το επόμενο πρωί στο Eurosport), το αμφίρροπο παιχνίδι με την Κολομβία και η τιμωρία του εκκεντρικού μπακότερμα-γκολκίπερ της, Ρενέ Ιγκίτα, στην παράταση και ο γκραν-γκινιόλ αγώνας εναντίον της Αγγλίας, με τη διπλή ανατροπή που έφερε την τελική επικράτηση των εγγλέζων. Μετά τον αποκλεισμό του Καμερούν στο τελευταίο παιχνίδι, θυμάμαι να τρέχω μέσα στο σπίτι κλαίγοντας. Ποτέ δε θα ταυτιζόμουν ξανά τόσο πολύ με κάποια ομάδα αργότερα, ούτε θα ξαναζούσα αθλητική διοργάνωση τόσο έντονα μεγαλώνοντας.
Αμφιβάλλω αν όλα αυτά θα είχαν συμβεί στην περίπτωση που πρεμιέρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου δεν είχε τύχει να είναι η αναμέτρηση Αργεντινής-Καμερούν. Η αναπάντεχη ήττα της πρωταθλήτριας κόσμου από το ποδοσφαιρικά παντελώς άσημο έως τότε Καμερούν πανηγυρίστηκε με άτεχνους χορούς, αυτοσχέδια συνθήματα και φωνές από εμένα, ενθουσιασμό που μοιραζόμουν με τα δύο μεγαλύτερα αδέρφια μου. Στη συνέχεια της πορείας των Καμερουνέζων στο Μουντιάλ κάθε ματς είχε το δικό του ξεχωριστό χαρακτήρα, συνοπτικά θυμίζω: νίκη επί της Ρουμανίας, με την πρώτη παρουσία του Ροζέ Μιλά ως αλλαγή, η συντριπτική αλλά ανώδυνη ήττα από την Σοβιετική Ένωση στην τελευταία εμφάνισή της σε Παγκόσμιο Κύπελλο (παιχνίδι που δε μεταδόθηκε ζωντανά αλλά είδαμε φάσεις το επόμενο πρωί στο Eurosport), το αμφίρροπο παιχνίδι με την Κολομβία και η τιμωρία του εκκεντρικού μπακότερμα-γκολκίπερ της, Ρενέ Ιγκίτα, στην παράταση και ο γκραν-γκινιόλ αγώνας εναντίον της Αγγλίας, με τη διπλή ανατροπή που έφερε την τελική επικράτηση των εγγλέζων. Μετά τον αποκλεισμό του Καμερούν στο τελευταίο παιχνίδι, θυμάμαι να τρέχω μέσα στο σπίτι κλαίγοντας. Ποτέ δε θα ταυτιζόμουν ξανά τόσο πολύ με κάποια ομάδα αργότερα, ούτε θα ξαναζούσα αθλητική διοργάνωση τόσο έντονα μεγαλώνοντας.
***************
Στο "Pam Pam Cameroon" του 1991, ο Macka B περιγράφει αναλυτικά τον ενθουσιασμό του για την πορεία του Καμερούν στο Μουντιάλ, αναφερόμενος και στον αντίκτυπο που είχε στις αφρογενείς μεταναστευτικές κοινότητες τις Βρετανίας, σε μια απολαυστική παραγωγή του Mad Professor:
***************
Για την άλλη όψη του Μουντιάλ
Γιγάντιοι προϋπολογισμοί που αναθεωρούνται συνεχώς προς τα πάνω, απελάσεις και εκτοπισμοί για «αισθητικούς» σκοπούς, παντελώς αμφίβολη ανταποδοτικότητα, τα συμπεράσματα στο σχετικό άρθρο της Monde Diplomatique, σε μετάφραση εδώ.
Εξαπάτηση εργαζομένων, πλαστικές σφαίρες αντί δεδουλευμένων. Πληροφορίες για διαδηλώτρια θύμα της αστυνομικής καταστολής.
Το αφρικάνικο όνειρο για μια ένδοξη ποδοσφαιρική καριέρα στην Ευρώπη κρύβει πίσω του μια απροκάλυπτη μορφή δουλεμπορίου με τεράστια κέρδη για μάνατζερ, μεσάζοντες και επιτήδειους: αφιέρωμα της Αυγής.
Μια ματιά στο εσωτερικό της Νότιας Αφρικής και στα φαινόμενα ρατσισμού απέναντι στους οικονομικούς μετανάστες, εδώ.
13 σχόλια:
καλά δεν το συζητάω, όλο εκπλήξεις είσαι head! άλλα νόμιζα ότι ήταν η σειρά τους :)))) τώρα ν' ανέβουν, κι άλλα ανέβηκαν!!!
συν το ότι, πότε πρόλαβες; δεν έβλεπες ματσάκια εσύ σήμερα ή όλα πλέον σβήνουνε μπροστά σε κείνο το φοβερό μουντιάλ που λες, με το καμερούν, και το οποίο θυμάμαι κι εγώ περίφημα (το καμερούν δλδ, όχι όλες αυτές τις λεπτομέρειες που λες...) παρόλο που είχα ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ αφήσει ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ πίσω μου τα χρόνια τού δημοτικού τότε (θυμάμαι όμως τον θυμό όλων μας με τη ζαβολιά που κάνανε για να το αποκλείσουν, και θυμάμαι επίσης περίφημα και πως στο νησί που ήμουνα μετά διακοπές, συνάντησα για πρώτη φορά μαυρούκους που λέγανε με μεγάλο καμάρι πως είναι "από το καμερούν" (ενώ ήταν μάλλον μετανάστες στην αγγλία, και μάλιστα μιλούσαν πολύ καλά αγγλικά - και μάλιστα είχαν πάρει τόσο φόρα ώστε ρωτούσαν άλλους "πώς και μιλάνε τόσο καλά αγγλικά" : δλδ τα παιδιά είχαν ανέβη, δεν το συζητάμε (και δικαίως!) (έκτοτε είμαι κι εγώ με το μέρος τους πάντα...!)
πάντως η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις, και μια από τις χειρότερες και μεγαλύτερες που δοκίμασα προσωπικά, ήτανε όταν συνειδητοποίησα όχι μόνο πόσο ρατσιστές είναι οι ιθαγενείς εδώ αλλά και πόσο ρατσιστές (μπορούν να) είναι και οι συμπαθέστατοι μαυρούκοι...
(κάτι είχα δει κάπου - και για "τιμωρίες-βιασμούς" κατά ομοφυλόφιλων γυναικών - αλλά δεν θυμάμαι πού, και πρόσφατα μού 'στειλαν κι αυτό )
άντε πολλά είπα - και πολλή φιγούρα έκανα :)
χάρη, μια χαρά τα είδα τα ματσάκια και σήμερα, μην ανησυχείς!
Ήθελα να γράψω κάτι για το Καμερούν από την αρχή του Μουντιάλ, αλλά δεν προλάβαινα, έτσι το ποστ τελικά ανέβηκε τώρα. Κι η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσα να είχα γράψει κάτι πολύ καλύτερο από αυτό το σύντομο σχολιάκι.
Όντως, η εμφάνιση του Καμερούν το '90 είχε κάνει εντύπωση σε πολύ κόσμο, θυμάμαι τον ίδιο τον Μπουφόν (τον βασικό τερματοφύλακα της Ιταλίας) να δηλώνει σε συνέντευξη ότι βλέποντάς μικρός τους αγώνες των αφρικανών στην τηλεόραση, αποφάσισε οριστικά να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο.
Πολύ ωραία κι η ανταπόκρισή σου από την Αγγλία - όντως το δεύτερο πέναλτι που κέρδισε ο Λίνεκερ στην παράταση εκείνου του αγώνα ήταν λίγο μούφα!
Φέτος πάθαμε σοκ όσοι υποστηρίζαμε Γκάνα με τον απίστευτο αποκλεισμό της...
Παρεμπιπτόντως, ένα πολύ ωραίο κείμενο για τη σχέση αριστεράς και ποδοσφαίρου βρήκα σε ένα φιλο-ΚΚΕ μπλογκ, εδώ.
Και παρότι δεν παρακολούθησα ούτε τον τότε αγώνα, ούτε τους τωρινούς και η αίσθησή μου για το ποδόσφαιρο επιβεβαιώνει τα περί γυναικείων στερεοτύπων που γενικά αντιπαλεύω, αυτό το ποστ το ρούφηξα με ευχαρίστηση!
Να 'σαι καλά!
aqua, μερσι! Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν και στερεότυπα που βασίζονται σε πραγματικές εμπειρικές παρατηρήσεις κι όχι σε προκαταλήψεις. :)
Btw, η καλύτερη ομάδα της Αφρικής τα τελευταία χρόνια είναι με διαφορά η Αίγυπτος, ανεξάρτητα που δεν κατάφερε να προκριθεί στα δύο πρόσφατα Μουντιάλ.
πολύ ωραία πράγματα.
Κι εγώ το πρώτο μουντιάλ που θυμάμαι είναι αυτό του 90. Κι εγώ είχα ενθουσιαστεί με το τότε Καμερούν. Μόνο που η μεγάλη στιγμή ταύτισης και απογοήτευσης με αθλητικά, δυστυχώς είναι συνδεδεμένη για μένα με το όνομα κορνήλιους τόμπσον. εκεί κόντεψα να πεθάνω μπροστά στην παλιά nordmende.
υγ. έχεις διαβάσει πιστεύω το ποστ του ράντικαλ για το ποδόσφαιρο ε;
http://radicaldesire.blogspot.com/2009/11/blog-post_24.html
Το Καμερούν άρχισε να έχει διεθνεις φιλίες από το Μουντιάλ του 1982. Ο άδικος απκλεισμός του από την Ιταλία, μέσα από το Χ που της έδωσαν οι διαιτητές, οδήγησε τη δημιουργία Ιταλικού (!!!) κλαμπ "φίλων της εθνικής Καμερούν".
Το 1998 όταν ξανακληρώθηκε το Καμερούν με την Ιταλία, οι διαιτητές φρόντισαν να αποβάλουν Αφρικανό παίτη, μην τυχόν και διεκδικήσουν το παιχνίδι.
Μετά το τέλος του αγώνα, ξέσπασαν επεισόδια στη Γιαούντε με κύριο στόχο την ελληνική πρεσβεία..ναι!..τόσο καλή φήμη έχουν οι ελληνες της Δυτικής Αφρικής..
@βυτίο: Ως σύγγαυρος θα διάλεγα μάλλον τον αποκλεισμό από τη Γιουβέντους το ’99 σαν πιο άδοξη στιγμή (ήμουν ανέκαθεν πολύ περισσότερο ποδοσφαιρόφιλος από μπασκετικός, είναι η αλήθεια), που δε συγκρίνεται βέβαια επουδενί με το Μουντιάλ που περιγράφω. Άλλωστε ανήκω γενικά στη μάλλον σπάνια κατηγορία του μετριοπαθούς γαύρου, αυτό που απολάμβανα περισσότερο ήταν οι αντιπαραθέσεις με τους βάζελους αδερφούς μου. :)
Το RD το είχα ανακαλύψει κάπου εκείνη την εποχή, μάλιστα μερικά ποστ αργότερα είχα αφήσει και σχόλιο - ευχαριστώ πάντως!
@gatoulea: για το '82 ήξερα ότι είχαμε αποκλειστεί με 3 ισοπαλίες, αλλά δε γνώριζα αυτές τις λεπτομέρειες, θενξ! :) Θυμάμαι όμως πολύ καλά το ματς με τη Χιλή το '98 που ήταν κανονικό σφαγείο: δύο αποβολές με απευθείας κόκκινη & εξωφρενική ακύρωση του δεύτερου γκολ, με το οποίο το Καμερούν περνούσε στην επόμενη φάση. Είχα διαβάσει στις εφημερίδες ότι το ίδιο βράδυ ακολούθησαν ταραχές έξω από ξένες πρεσβείες σε πόλεις του Καμερούν (δε θυμάμαι να μνημονεύουν ειδική αναφορά στην ελληνική, αλλά δε θα μου έκανε εντύπωση).
btw, ελπίζω κάποια στιγμή να ακολουθήσει και νέο ποστ στην αντίστοιχη κατηγορία του μπλογκ σου (νομίζω κάτι είχες προαναγγείλει πριν καιρό...)
Εντωμεταξύ, ο blogger τα έχει παίξει τελείως με τα σχόλια, πότε εμφανίζονται και πότε όχι...
o γουγλης μου φαίνεται τα'χει παιξει με διάφορους τρόπους, Head
καλά, έχετε πολλή πλάκα τ' αγόρια με το ποδόσφαιρο - δε σου λέω τίποτα (να μην τρομάξεις)!!!:)))))))
χάρη, γι'αυτό έβαλα κι εγώ τον Ιωάννου από κάτω - για ξεκάρφωμα, μη μας πουν και ακούλτουρους :P
Πολυ ενδιαφερον κειμενο!!
Για καποιους απο τη παρεα μας το 1ο μουντιαλ ηταν αυτο του 86 στο μεξικο.Με το χερι του θεού!!
Και ενα αλλο ενδιαφερον κειμενακι για το μουντιαλ εδω: http://agriniozone.blogspot.com/2010/06/blog-post_18.html
και με πολλες ακομη ενδιαφεροντες (και μουσικες) αναρτησεις.
@autozone: χαιρετισμούς στο αυτόνομο Αγρίνιο!
Δημοσίευση σχολίου