(Ωραία τα...βλέπω τ' αφιερώματά σου (μαζεμένα) αλλά δεν προλαβαίνω ν' ακούσω τίποτα τώρα head!(αύριο...) Γι' αυτό που ρωτάς δεν έχω την παραμικρή ελπίδα να βρω τίποτα...αρκεί να σού πω ότι δεν έπαψε ποτέ να με ξενίζει (αφόρητα) η ελληνική μεταγραφή των στίχων στις ταμπέλες (έγινε από ένα σημείο και μετά (ξέρω...ξέρω...οι εταιρείες) αλλά ήμουνα μαθημένη αλλιώς) (αρκεί να σού πω την τιμή των πρώτων LP της ζωής μου για να καταλάβεις - ή να φρίξεις - ή να ζηλέψεις - : 300 δρχ παρακαλώ (ήταν, βεβαίως, το "λευκό") (αν και δεν ήταν φτηνά για μάς τότε...) και τα 45άρια που παίρναμε για την πάρτη μας και για τα πάρτυ μας ήταν εξίσου ακριβά (25-30) ! (ούτε κι αυτό ήταν μικρή τιμή για παιδιά τού γυμνασίου δλδ, αλλά...λέμε τώρα) (με ταχτοποίησες και χρονικά; μπράβο!) Λοιπόν, δεν θα το βρω, αν και αρχικά το μυαλό μου πήγε στους αστερίσκους-καρδούλες (στο 2-4 νομίζω) που δεν παραπέμπουν κανονικά πουθενά, αλλά υποθέτουμε ότι πάνε στις συνεργασίες. Περιμένω εναγωνίως την απάντηση! (μήπως τίποτα στα γύρω-γύρω αγγλογαλλογερμανικά κρέντιτς;... μπα...) Με την ευκαιρία να σού πω και για το αποκάτω ποστ (γιατί δεν έχω τώρα καιρό να γράφω στοιχεία μου δυο φορές!) ότι το συμπαθώ πολύ εγώ το "καραφλάκι" (ένας απ' τους λόγους για τους οποίους δεν πήγα ούτ' εγώ στη συναυλία ήταν επίσης και ο δικός σου - η νάθινγκ κομπεαρς του δεμ συνεργασία δλδ) κι αν θέλεις μια εξήγηση για το ότι δεν έγινε ποτέ όσο δημοφιλής θα της άξιζε, εδώ, ο βασικός λόγος κατά τη γνώμη μου είναι ότι δεν έπαιξε ακριβώς κανένα παιχνιδάκι, και καθόλου το παιχνιδάκι τής "θηλυκότητας" σε μια εποχή που το "πλατύ κοινό" έπαιζε όλα αυτά τα παιχνιδάκια στην προσωπική του ζωή - τι διάολο θέλει να παραστήσει αυτή; γυναίκα με μυαλό κι αρχίδια; δε θα'μαστε καλά... αυτά... φιλάκια :)
Γι' αυτό που ρωτάς δεν έχω την παραμικρή ελπίδα να βρω τίποτα...αρκεί να σου πω ότι δεν έπαψε ποτέ να με ξενίζει (αφόρητα) η ελληνική μεταγραφή των στίχων στις ταμπέλες (έγινε από ένα σημείο και μετά (ξέρω...ξέρω...οι εταιρείες) αλλά ήμουνα μαθημένη αλλιώς)
Εχμ, χάρη μου, δε θα ήθελα να σε τοποθετήσω χρονολογικά, αλλά αυτό που από τη μία σε ξενίζει και από την άλλη το θυμάσαι σαν κάτι αρκετά γνωστό και διαδεδομένο, είναι ακριβώς το αξιοπερίεργο για εμάς τους λίιιιιγο μικρότερους! ;-)
head για να καταλάβω δλδ: αυτό ήτανε; (πρέπει να εννοήσω ότι) ή τα βινύλιά σου μέχρι να παρεις τον πρίγκηπα ήτανε όλα εισαγόμενα, ή ότι είχες μόνο τών δεκαετιών '60 και '70 βινύλια - διότι (επειδή η δικιά μου η περίπτωση είναι αυτή) εγώ έμαθα για τα "ελληνογράμματα" από φίλους που ήτανε στα 12 τους την δεκαετία τού 80... (προσωπικά δεν νομίζω ότι έχω ούτε ένα τέτοιο βινύλιο!) (λογιστικά θα μού πεις με τέτοια ζέστη...) :)
Νομίζω ότι η ελληνική απόδοση των τίτλων στις ετικέτες των δίσκων - χωρίς να είμαι βέβαιος - ξεκίνησε κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80 και κράτησε για 1-2 ίσως χρόνια. Δεν ήταν πάντως τόσο γενικευμένο φαινόμενο, από ό,τι ξέρω.
Από όσα βινύλια έχω πάντως (αγορασμένα ως επί το πλείστον στη δεκαετία του ’90) είναι το μοναδικό με μεταγραμμένους τίτλους.
7 σχόλια:
Δε πράις ιζ ριντίκιλουσλι λόου φορ άουαρ ντέις;;;
2.500 δρχ = 7,33 €, όλμοστ ας ματς ας εν όφερ φρομ Μετρόπολις ρέκορντ στόουρ. Τράι αγκαίην.
Σιτ (με βαρύ το σ).
Γουατ δε φακ ντουντ;
(Ωραία τα...βλέπω τ' αφιερώματά σου (μαζεμένα) αλλά δεν προλαβαίνω ν' ακούσω τίποτα τώρα head!(αύριο...)
Γι' αυτό που ρωτάς δεν έχω την παραμικρή ελπίδα να βρω τίποτα...αρκεί να σού πω ότι δεν έπαψε ποτέ να με ξενίζει (αφόρητα) η ελληνική μεταγραφή των στίχων στις ταμπέλες (έγινε από ένα σημείο και μετά (ξέρω...ξέρω...οι εταιρείες) αλλά ήμουνα μαθημένη αλλιώς) (αρκεί να σού πω την τιμή των πρώτων LP της ζωής μου για να καταλάβεις - ή να φρίξεις - ή να ζηλέψεις - : 300 δρχ παρακαλώ (ήταν, βεβαίως, το "λευκό") (αν και δεν ήταν φτηνά για μάς τότε...) και τα 45άρια που παίρναμε για την πάρτη μας και για τα πάρτυ μας ήταν εξίσου ακριβά (25-30) ! (ούτε κι αυτό ήταν μικρή τιμή για παιδιά τού γυμνασίου δλδ, αλλά...λέμε τώρα) (με ταχτοποίησες και χρονικά; μπράβο!)
Λοιπόν, δεν θα το βρω, αν και αρχικά το μυαλό μου πήγε στους αστερίσκους-καρδούλες (στο 2-4 νομίζω) που δεν παραπέμπουν κανονικά πουθενά, αλλά υποθέτουμε ότι πάνε στις συνεργασίες.
Περιμένω εναγωνίως την απάντηση!
(μήπως τίποτα στα γύρω-γύρω αγγλογαλλογερμανικά κρέντιτς;... μπα...)
Με την ευκαιρία να σού πω και για το αποκάτω ποστ (γιατί δεν έχω τώρα καιρό να γράφω στοιχεία μου δυο φορές!) ότι το συμπαθώ πολύ εγώ το "καραφλάκι" (ένας απ' τους λόγους για τους οποίους δεν πήγα ούτ' εγώ στη συναυλία ήταν επίσης και ο δικός σου - η νάθινγκ κομπεαρς του δεμ συνεργασία δλδ)
κι αν θέλεις μια εξήγηση για το ότι δεν έγινε ποτέ όσο δημοφιλής θα της άξιζε, εδώ, ο βασικός λόγος κατά τη γνώμη μου είναι ότι δεν έπαιξε ακριβώς κανένα παιχνιδάκι, και καθόλου το παιχνιδάκι τής "θηλυκότητας" σε μια εποχή που το "πλατύ κοινό" έπαιζε όλα αυτά τα παιχνιδάκια στην προσωπική του ζωή - τι διάολο θέλει να παραστήσει αυτή; γυναίκα με μυαλό κι αρχίδια; δε θα'μαστε καλά...
αυτά...
φιλάκια
:)
Γι' αυτό που ρωτάς δεν έχω την παραμικρή ελπίδα να βρω τίποτα...αρκεί να σου πω ότι δεν έπαψε ποτέ να με ξενίζει (αφόρητα) η ελληνική μεταγραφή των στίχων στις ταμπέλες (έγινε από ένα σημείο και μετά (ξέρω...ξέρω...οι εταιρείες) αλλά ήμουνα μαθημένη αλλιώς)
Εχμ, χάρη μου, δε θα ήθελα να σε τοποθετήσω χρονολογικά, αλλά αυτό που από τη μία σε ξενίζει και από την άλλη το θυμάσαι σαν κάτι αρκετά γνωστό και διαδεδομένο, είναι ακριβώς το αξιοπερίεργο για εμάς τους λίιιιιγο μικρότερους! ;-)
Στα υπόλοιπα, θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου!
head για να καταλάβω δλδ: αυτό ήτανε;
(πρέπει να εννοήσω ότι) ή τα βινύλιά σου μέχρι να παρεις τον πρίγκηπα ήτανε όλα εισαγόμενα, ή ότι είχες μόνο τών δεκαετιών '60 και '70 βινύλια - διότι (επειδή η δικιά μου η περίπτωση είναι αυτή) εγώ έμαθα για τα "ελληνογράμματα" από φίλους που ήτανε στα 12 τους την δεκαετία τού 80...
(προσωπικά δεν νομίζω ότι έχω ούτε ένα τέτοιο βινύλιο!)
(λογιστικά θα μού πεις με τέτοια ζέστη...)
:)
Νομίζω ότι η ελληνική απόδοση των τίτλων στις ετικέτες των δίσκων - χωρίς να είμαι βέβαιος - ξεκίνησε κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80 και κράτησε για 1-2 ίσως χρόνια. Δεν ήταν πάντως τόσο γενικευμένο φαινόμενο, από ό,τι ξέρω.
Από όσα βινύλια έχω πάντως (αγορασμένα ως επί το πλείστον στη δεκαετία του ’90) είναι το μοναδικό με μεταγραμμένους τίτλους.
Δημοσίευση σχολίου