Vintage Roots

Δεκαετία του ’70 στη Τζαμάικα, περίπου μια δεκαετία μετά τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας της από τη Μεγάλη Βρετανία και κυρίαρχη εικόνα εξακολουθεί να είναι αυτή της φτώχειας, της διαβίωσης σε προχειροχτισμένα slum, μέσα σε γειτονιές που σπαράσσονται από συγκρούσεις. Η βία έχει χαρακτηριστικά τόσο κοινωνικά, με την ένταξη στις συμμορίες του δρόμου να μοιάζει μια συνηθισμένη μορφή διαφυγής από ένα αδιέξοδο μέλλον, όσο και πολιτικά, με αντίστοιχες ένοπλες ομάδες προσκείμενες στα δύο κυρίαρχα κόμματα (το συντηρητικό JLP και το σοσιαλίζον PNP) να βρίσκονται μπλεγμένες σε ένα όλο και πιο αιματηρό ξεκαθάρισμα λογαριασμών στις γειτονιές του νησιού.

Ταυτόχρονα, σε μια εσωτερική διεργασία αρκετά κοινή σε πολλά πολιτισμικά πλαίσια, όπου κοινωνικά κινήματα μορφοποιούνται μέσα από θρησκευτικές εκφράσεις, γεννιέται το κίνημα των Ρασταφάρι. Με κεντρικές ιδέες από την ιουδαιοχριστιανική παράδοση, αλλά έχοντας ενσωματώσει τις απαιτήσεις μιας μετα-αποικιακής πραγματικότητας που εμπνέεται από τα ταυτόχρονα κινήματα φυλετικής υπερηφάνειας και απελευθέρωσης στην αμερικανική ήπειρο, αναγορεύει τον Αυτοκράτορα της Αιθιοπίας Χαϊλέ Σελασιέ σε Νέο Μεσσία, ένα είδος Μαύρου Ιησού, που ήρθε για να ελευθερώσει οριστικά τους πρώην σκλάβους και να ηγηθεί της πορείας τους προς τη Νέα Γη της Επαγγελίας, τη Νέα Σιών. Αυτό συνδυάζεται με τις ιδέες του πρωτοπόρου τζαμαϊκανού παναφρικανιστή φιλοσόφου και ακτιβιστή Marcus Garvey (1887-1940), που προωθούσε την αντίληψη της Επιστροφής των εκπατρισμένων δούλων σε μια απελευθερωμένη από τις αποικιακές δυνάμεις Αφρική.

(source)

Παράλληλα, οι Ρασταφάρι απορρίπτουν τις μορφές των οργανωμένων θρησκειών (με ιδιαίτερη αντιπάθεια προς το Βατικανό) και των τελετουργικών τους, δε χρησιμοποιούν εκκλησίες για τη λατρεία τους και δεν αποδέχονται τον διαχωρισμό μεταξύ ιερέα και πιστού. Πιστεύουν στην παραδοσιακό τρόπο ζωής στην εξοχή, έξω από τις πόλεις, στην οργάνωση σε κοινοβιακές κοινότητες, θεωρώντας διαφθορά την ένταξή στο δυτικό πρότυπο ζωής ("Babylon"). Αναζητούν φαγητό φρέσκο, μη επεξεργασμένο ("ital") και εντάσσουν το φυτό της ινδικής κάνναβης στο θρησκευτικό τους τελετουργικό ως μέσο χαλάρωσης και περισυλλογής. «Εξανατέλλων χόρτον τοις κτήνεσιν και χλόην τη δουλεία των ανθρώπων του εξαγάγειν άρτον εκ της γης», αναφέρουν εξάλλου οι Ψαλμοί της Παλαιάς Διαθήκης, που μεταφράστηκε "he causeth the grass to grow for the cattle, and herb for the service of man (that he may bring forth food out of the earth)" (King James version) - και έτσι εγένετο ευλογημένο joint!

(source)

Προφανώς όλα τα παραπάνω βρίσκονται και σε μια διάσταση ωραιοποίησης για ένα κοινωνικό-θρησκευτικό κίνημα, που γνωρίζουμε σήμερα κυρίως με τη μορφή ενός ακόμη lifestyle trend. Μιας και διανύουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα - που ως περιρρέουσα ατμόσφαιρα ενίοτε αγγίζει κι εμάς τους όχι ιδιαίτερα πιστούς - ανέβασα ένα mix με επιλογές από roots κομμάτια με θρησκευτική διάσταση από τη χρυσή εποχή της reggae. Ξεχάστε τα τουριστικά στερεότυπα για καλοκαίρι, φοίνικες και παραλίες, η πραγματική μουσική εκείνης της εποχής είναι κατανυκτική, υποβλητική, μυστηριώδης και εξωτική, όπως κάθε σπουδαία μορφή τέχνης.

Vintage Roots (info + d/l link) [Play now]
1. Vivian Jackson & The Prophets: Run Come Rally
2. Ras Michael & The Sons Of Negus: Truth And Right
3. The Gladiators: Eli Eli
4. Ronnie Davies: Jah Jah Jehoviah
5. Junior Ross & The Spear: Man From Zion
6. Sylford Walker: Jah Golden Pen
7. Ijahman: Jah Heavy Load
8. Winston McAnuff: Jah Love
9. Freddie McGregor: Rastaman Camp
10. The Maytones: One Way